Lyrics and translation Rodes - Hartaetos

Hartaetos

Καμαρώστε με κύριες και κύριοι
Είμαι ένας χαρταετός με χρώματα τρελά
Με γέννησαν δυο τεμπέληδες εργάτες
Είπαν κι οι δυο τους στα κρυφά πως θα πιάσω πολλά
Και ξέρεις κάτι ρε συ είχανε δίκιο
Καθαρά Δευτέρα σήμερα και βρέχει από το πρωί
Μα εγώ χορεύω πάνω από τη συννεφοσκεπή
Στέλνω χαιρετίσματα γιορτάζω τη φυγή
Σαν τους παλιούς τους πειρατές
Έχω μεγάλα σκουλαρίκια
Και μιαν ουρά σαν αρχαίος διάολος
Πως μου αρέσει
Να πετάω πάνω από την αλήθεια
Να μου φαίνονται όλα αστεία και μικρά κι αλλιώς
Να ακούω τις φωνές από τα σπίτια
Να παραλλάζω αρρωστημένα μυστικά
Δε μετανιώνω κι αν το χρόνο έφερνα πίσω
Πάλι το σπάγκο μου θα έσπαγα και θα έστελνα φιλιά

Φεύγω
Και στέλνω σε όλους σας φιλάκια
Θέλω να φτάσω τα αστεράκια
Για να γλιτώσω από τα ανθρωπάκια
Θέλω να φύγω μακριά

Κι ενώ οι τρελοί κάτω κρατάνε σημειώσεις ασταμάτητα
Για το άπειρο και την πιθανότητα
Υποανάπτυκτα πρωτεύοντα στέλνουν ανθρώπους σε τροχιά
Με έναν πράσινο Πήγασο που έχει μια κόκκινη νυχιά
Στα πλευρά κι εγώ εστιάζω από ψηλά
Στα τατουάζ της ασφάλτου και στα 1000 σκυλιά
Που φυλάν την απαγορευμένη πόλη
Και με καίει η βροχή σα να βρέχει βιτριόλι
Μα το σκάω πετάω
Και χώνομαι κάτω από τα εμπόδια
Τα ηλεκτροφόρα καλώδια και την κεραία της Βαβέλ
Μου αφήνει 2 αναμνηστικά καψίματα στην ουρά
Βουτάω να τα σβήσω βιαστικά
Στο ποτάμι με τα παλιοσίδερα
Όλα μου 'τυχαν μαζεμένα σήμερα
Σα να έχω δέρμα φιδιού και δρακόντεια αρματωσιά
Τη βγάζω καθαρή μου στέλνει η νύχτα τη δροσιά
Και αναμνηστικά καρποσταλ από μακρυά
Σε όσους μας κράτησαν χαμηλά
Σε όσους μας κράτησαν μακρυά

Φεύγω
Και στέλνω σε όλους σας φιλάκια
Θέλω να φτάσω τα αστεράκια
Για να γλιτώσω από τα ανθρωπάκια
Θέλω να φύγω μακριά

Воздушный змей

Любуйтесь мной, дамы и господа,
Я воздушный змей с безумными цветами.
Меня родили два ленивых работяги,
И оба втайне сказали, что я многого добьюсь.
И знаешь, милая, они были правы.
Сегодня Чистый понедельник, и с утра льет дождь,
Но я танцую над облаками,
Шлю приветствия, праздную побег,
Как старые пираты.
У меня большие серьги
И хвост, как у древнего дьявола.
Как же мне нравится
Парить над правдой,
Видеть всё забавным, маленьким и другим,
Слышать голоса из домов,
Искажать больные секреты.
Я не жалею, и если бы время повернулось вспять,
Я бы снова порвал свою нить и послал воздушные поцелуи.

Улетаю,
И шлю вам всем воздушные поцелуи.
Хочу добраться до звезд,
Чтобы спастись от людишек.
Хочу улететь далеко.

А пока безумцы внизу без устали делают заметки
О бесконечности и вероятности,
Недоразвитые державы отправляют людей на орбиту
На зеленом Пегасе с красным когтем
На боку, а я сверху фокусируюсь
На татуировках асфальта и тысяче псов,
Что охраняют запретный город.
И дождь жжет меня, словно льет кислота,
Но я сбегаю, лечу
И прячусь под препятствиями,
Под проводами высокого напряжения и антенной Вавилона.
Она оставляет два ожога на моем хвосте.
Спешу окунуть их,
В реку со старым железом.
Всё сразу на меня свалилось сегодня,
Словно у меня змеиная кожа и драконья броня.
Выхожу сухим из воды, ночь дарит мне прохладу
И памятные открытки издалека
Тем, кто держал нас внизу,
Тем, кто держал нас вдали.

Улетаю,
И шлю вам всем воздушные поцелуи.
Хочу добраться до звезд,
Чтобы спастись от людишек.
Хочу улететь далеко.