Porcelanowa Pościel - Ryszard Rynkowski translation in German

Porcelanowa Pościel

Ze wszystkich serca drgnień
Ze wszystkich chwil miłości
Z dotyków, krzyków, tchnień
Parzących mocno ciał

Została dzisiaj nam porcelanowa pościel
Porcelanowy świat, porcelanowa mgła

Ze wszystkich och i ach
Z otwartych serc na oścież
Z zachwytów, że się już
Dosięgło prawie gwiazd

Została dzisiaj nam porcelanowa pościel
Porcelanowy świat, porcelanowa mgła

Czy jest nam źle, czy jest nam żal,
Światu to zupełnie obojętne
Zapada zmrok, powietrze stygnie jak wosk
Daj spokój, nie mów nic
Mam czasem taki sen
W nim rzucam się na oślep
Rozbijam ten nasz świat
Na milion ostrych skarp
Rozbijam wreszcie tę porcelanową pościel
Bo lepiej nie mieć nic
Niż z porcelany świat

Czy jest nam źle, czy jest nam żal
Światu to zupełnie obojętne
Zapada zmrok, powietrze stygnie jak wosk
Daj spokój, nie mów nic
A potem budzę się w bezsilnej tonąc złości
Ale nie robię nic
Nie burzę sztywnych ran
Już oswoiła mnie porcelanowa pościel
Przyzwyczaiłem się
Twarz z porcelany mam
Twarz z porcelany mam
Twarz z porcelany mam
Twarz z porcelany mam
Twarz z porcelany mam

Porzellanbettwäsche

Von allen Herzensregungen
Von allen Momenten der Liebe
Von Berührungen, Schreien, Atemzügen
Von heiß brennenden Körpern

Heute blieb uns Porzellanbettwäsche
Eine Porzellanwelt, ein Porzellannebel

Von all dem Oh und Ach
Von sperrangelweit offenen Herzen
Von der Begeisterung, dass man schon
Fast die Sterne erreicht hat

Heute blieb uns Porzellanbettwäsche
Eine Porzellanwelt, ein Porzellannebel

Ob es uns schlecht geht, ob wir es bedauern,
Der Welt ist das völlig gleichgültig
Die Dämmerung bricht herein, die Luft kühlt ab wie Wachs
Lass gut sein, sag nichts
Manchmal habe ich so einen Traum
In ihm schlage ich blind um mich
Zerschlage ich diese unsere Welt
In eine Million scharfer Scherben
Zerschlage ich endlich diese Porzellanbettwäsche
Denn es ist besser, nichts zu haben,
Als eine Welt aus Porzellan

Ob es uns schlecht geht, ob wir es bedauern
Der Welt ist das völlig gleichgültig
Die Dämmerung bricht herein, die Luft kühlt ab wie Wachs
Lass gut sein, sag nichts
Und dann wache ich auf, in ohnmächtiger Wut ertrinkend
Aber ich tue nichts
Ich zerbreche den starren Rahmen nicht
Mich hat die Porzellanbettwäsche schon gezähmt
Ich habe mich daran gewöhnt
Ich habe ein Gesicht aus Porzellan
Ich habe ein Gesicht aus Porzellan
Ich habe ein Gesicht aus Porzellan
Ich habe ein Gesicht aus Porzellan
Ich habe ein Gesicht aus Porzellan