Hamkharabeh - Sadegh translation in German

Hamkharabeh

تو سی و سگ سال زندگی بی دلیل
یه افکار آگاه نیاز داره مشتری
کی خرید ازم میخرید الان
این جوون جوونیشو کرد تو مسیر تباه
من دنبال حکمت اون دنبال غیرت
بازار بی قیمت چی میخواد جز خفت
با دلار تاب خوردیم با شما کاه خوردیم
از گدا شاه ساخیم از همون شاخ خوردیم
عجیبه اما ما باز امید داریم
به خدایی که فرشته جای دیو زایید
به صدایی که گمونم باشماها قهره
ما صدا عدالتیم تو چنتا تیر داری
بزن که خون همش به شهر من بارید
بزن که وقتشه تا کلمون خوابیم
بزن بیدار شیم تو بین ما جات نیست
بزن که شاید بعد ما یه نوری تابید

قلب من پکید از حال اهل این خرابه
هر سوالی که داری اینجا قطعا بی جوابه
واسه پتک اجنبی که خون ما حلاله
تا تو باشی اسب مفتم اون میشه سوارت
هم خرابه امروز یه دنیا خوابن
منو تو موندیم از تو نسل آدم
خرابه خونمونه بایستی بیاری طاقت
آبادی نزدیکه ولی نه راحت
گلایه وحشیمونو ببین از تو آجرا
چه قدی کشیدن بی کدخدا و ناخدا
کُند کردن داسو اینا پُتک باشه با شما
میدن بوی آبادی باغمونن به خدا
نیش داسو گلبرگ این گُلا چشیده
با امید اینکه پشت هر سیاه سفیده
هم خرابه ما درخت این خرابه ایم پس
ما تبرو کُند کنیم میزنه سپیده

زن، زندگی، آزادی
زن، زندگی، آزادی
زن، زندگی، آزادی
زن، زندگی، آزادی

سخت بود درد بود زندگی برات نه؟
شرم بود ننگ بود بردگی و ماتم؟
پُتک بی شرف نزاشته باغبون برامون
هم خرابه سنگ میشه این قبیله راحت
که پُتکو بشکنه ما سدی نیستیم بِکنه
این قسم تو ذهنمه
قسم به اسممه
قسم به راستی که ما اونیم که خواستیم
منو تو ساختیم باس روبروشم وایستیم
که این دست کج محتاج زور ماست
که این شب تو گله ارتعاش زوزه هاست
که این شهر جا نداره واسه نوچه هاش
سپاهه ننگینش رنگ خونه پوزه هاش پس
برای عزیزامون آرزو و باورم
برای این مردمی که حس نکردن آدمن
برای لطافتی که مُردو از تو آهنم
برای این خاک پاک که بوده روزی مادرم
پایان :)))

Mitleidende

Mit dreiunddreißig Jahren grundlosem Leben
braucht ein bewusster Gedanke einen Kunden
Wer würde jetzt von mir kaufen?
Dieser Junge hat seine Jugend auf dem Weg der Zerstörung verbracht
Ich suche nach Weisheit, er sucht nach Ehre
Was will der wertlose Markt außer Erniedrigung?
Mit dem Dollar schwankten wir, mit euch aßen wir Stroh
Aus Bettlern machten wir Könige, und wurden von eben diesen Hörnern gestoßen
Es ist seltsam, aber wir haben immer noch Hoffnung
Auf einen Gott, der Engel anstelle von Dämonen zeugte
Auf eine Stimme, die, glaube ich, mit euch im Streit liegt
Wir sind die Stimme der Gerechtigkeit, wie viele Pfeile hast du?
Schieß, denn mein Blut hat meine Stadt schon oft getränkt
Schieß, denn es ist Zeit, solange wir alle schlafen
Schieß, damit wir aufwachen, du gehörst nicht zu uns
Schieß, vielleicht scheint nach uns ein Licht

Mein Herz zerbrach am Zustand der Bewohner dieser Ruine
Jede Frage, die du hast, bleibt hier sicherlich unbeantwortet
Für den Hammer des Fremden, der unser Blut für erlaubt erklärt
Solange du da bist, mein freies Pferd, wird er dein Reiter
Mitleidende, heute schläft eine ganze Welt
Du und ich sind übrig geblieben von der Menschheit
Die Ruine ist unser Zuhause, du musst es ertragen
Die Blüte ist nah, aber nicht einfach
Sieh unsere wilden Klagen aus den Ziegeln
Wie sie gewachsen sind, ohne Anführer und Kapitän
Sie haben die Sense stumpf gemacht, mögen diese Hämmer bei euch sein
Sie verströmen den Duft der Blüte, sie sind unser Garten, bei Gott
Die Blütenblätter dieser Blumen haben den Stich der Sense gespürt
In der Hoffnung, dass hinter jeder Dunkelheit ein Weiß steht
Mitleidende, wir sind der Baum dieser Ruine, also
Wenn wir die Axt stumpf machen, bricht die Morgendämmerung an

Frau, Leben, Freiheit
Frau, Leben, Freiheit
Frau, Leben, Freiheit
Frau, Leben, Freiheit

Es war schwer, es war schmerzhaft, das Leben für dich, nicht wahr?
Es war Schande, Schmach, Sklaverei und Trauer?
Der schamlose Hammer hat uns keinen Gärtner gelassen
Mitleidende, dieser Stamm wird leicht zu Stein
Um den Hammer zu zerbrechen, wir sind kein Damm, den man brechen kann
Dieser Schwur ist in meinem Kopf
Ich schwöre bei meinem Namen
Ich schwöre bei der Wahrheit, dass wir diejenigen sind, die wir sein wollten
Du und ich haben es erschaffen, wir müssen uns ihm entgegenstellen
Dass diese krumme Hand unsere Stärke braucht
Dass diese Nacht in der Herde das Echo des Heulens ist
Dass diese Stadt keinen Platz für ihre Lakaien hat
Ihre schändliche Armee hat die Farbe von Blut auf ihren Schnauzen, also
Für unsere Lieben, mein Wunsch und meine Überzeugung
Für diese Menschen, die sich nicht als Menschen gefühlt haben
Für die Zartheit, die gestorben ist, und aus meinem Eisen
Für diesen reinen Boden, der einst meine Mutter war
Ende :)))