Lyrics and translation Sairas T - Poika

Poika

Ootin et kuonot ryppysinä
Me täällä yhdessä kuollaan
Nyt oven takan ei oo ketään
Kastuneet kengät kantaa joka päivä
Kotiin kunnes huomaa
Et millään ei oo välii enää
Ootin et kuonot ryppysinä
Me täällä yhdessä kuollaan
Nyt oven takan ei oo ketään
Kastuneet kengät kantaa joka päivä
Kotiin kunnes huomaa
Et millään ei oo välii enää

Mafiakatseet töölön rantsuu
Ilmaan nussittu jokasta narttuu
Noudettu stiksii tsiigailtu hiksii
Makailtu lattial jokases biksis
Merkattu seinät nää huudit on meidän
Venailtu kauppojen edessä leipää
Broke as fuck ollaan möyhitty heinää
Ja lattialt murusii ku kukaa ei nää
Juoppojen kolmios pleissaan sativaa
Jonka jälkee rapust pakitan himaan
Molemmat meistä käy saatanan hitaal
Ja sen takii meillä on pelkästään kivaa
Päät on puut, ulkona luut, kuolassa suut
Aika valuu pliis himaan tuu en toivo
Enää mitää muuta ku sun kotiinpaluut

Joka kulma täällä näyttää nykyää nii tyhjältä
Ilman sitä omaa parasta ystävää
Nyt yksinään mä kyssään tääl
Faija ei unohda ikinä
Maksasin minkä vaan hinnan
Ettei tarviis olla sua ilman
Nyt musta on loppunu virta
Tsydään sulle tän jokaikinen ilta
Ootin et kuonot ryppysinä
Me täällä yhdessä kuollaan
Nyt oven takan ei oo ketään
Kastuneet kengät kantaa joka päivä
Kotiin kunnes huomaa
Et millään ei oo välii enää
Ootin et kuonot ryppysinä
Me täällä yhdessä kuollaan
Nyt oven takan ei oo ketään
Kastuneet kengät kantaa joka päivä
Kotiin kunnes huomaa
Et millään ei oo välii enää

Valokuvissa on enää sun lapsuus
Nyt enää vanhuus ja vanhemman vastuu
Vaikket pysty puhuu nään että sattuu
En pyydä istuu tai antamaa tassuu
Lääkkeit en haluu ja et haluu säkään
Mut en haluu viikatemiestäkään nähä
Mä tiesin et tää päivä tulee viel koittaa
Mut en oottanu et se päivä ois tänää
Mamma ja faija on täs käy koisaa
Kyynelet poskella katselee poikaa
Yhteinen taival poistetaa noi vaa
Ja nyt ei oo poikaa jota voi hoivaa
Itseään soimaa ku ei jaksa jatkaa
Kaikki on mustaa ja harmaata paskaa
Toivon et tuut vielä jossain mua vastaan
Ja pääsen sun kanssa ees kerran kalastaa

Joka kulma täällä näyttää nykyää nii tyhjältä
Ilman sitä omaa parasta ystävää
Nyt yksinään mä kyssään tääl
Faija ei unohda ikinä
Maksasin minkä vaan hinnan
Ettei tarviis olla sua ilman
Nyt musta on loppunu virta
Tsydään sulle tän jokaikinen ilta
Ootin et kuonot ryppysinä
Me täällä yhdessä kuollaan
Nyt oven takan ei oo ketään
Kastuneet kengät kantaa joka päivä
Kotiin kunnes huomaa
Et millään ei oo välii enää
Ootin et kuonot ryppysinä
Me täällä yhdessä kuollaan
Nyt oven takan ei oo ketään
Kastuneet kengät kantaa joka päivä
Kotiin kunnes huomaa
Et millään ei oo välii enää

Сынок

Я ждал, пока твой нос не покроется сединой,
Мы бы здесь умерли вместе.
Теперь за дверью никого нет.
Каждый день ношу промокшие ботинки
Домой, пока не пойму,
Что мне уже все равно.
Я ждал, пока твой нос не покроется сединой,
Мы бы здесь умерли вместе.
Теперь за дверью никого нет.
Каждый день ношу промокшие ботинки
Домой, пока не пойму,
Что мне уже все равно.

Мафиозные взгляды на берегу Тёёлё,
Плевался на каждую суку.
Доставали травку, искали бабки,
Валялись на полу в каждой хате.
На стенах отметины, эти халупы - наши,
Околачивались у магазинов за хлебом.
Без гроша в кармане, покупали траву,
И крошили ее на полу, чтоб никто не спалил.
В трешке алкашей курю сативу,
А потом по лестнице бегом домой.
У нас у обоих чертовски бешеный темп,
И поэтому нам весело вместе.
Головы - дубы, на улице - кости, во рту - могила,
Время уходит, пожалуйста, возвращайся домой, не хочу
Ничего, кроме твоего возвращения домой.

Каждый угол здесь теперь кажется таким пустым
Без моего лучшего друга.
Теперь я один здесь спрашиваю,
Отец никогда не забудет.
Я заплатил любую цену,
Чтобы мне не пришлось быть без тебя.
Теперь у меня нет сил.
Посвящаю тебе каждый вечер.
Я ждал, пока твой нос не покроется сединой,
Мы бы здесь умерли вместе.
Теперь за дверью никого нет.
Каждый день ношу промокшие ботинки
Домой, пока не пойму,
Что мне уже все равно.
Я ждал, пока твой нос не покроется сединой,
Мы бы здесь умерли вместе.
Теперь за дверью никого нет.
Каждый день ношу промокшие ботинки
Домой, пока не пойму,
Что мне уже все равно.

На фотографиях осталась только твоя детская пора.
Теперь только старость и ответственность родителей.
Хотя ты не можешь говорить, я вижу, что тебе больно.
Я не прошу тебя сесть или дать лапу.
Я не хочу лекарств, и ты не хочешь.
Но я не хочу видеть и Смерть с косой.
Я знал, что этот день когда-нибудь настанет,
Но я не ожидал, что это будет сегодня.
Мама и папа здесь, гладят тебя.
Со слезами на глазах смотрят на сына.
Наш общий путь просто обрывается.
И теперь нет сына, о котором можно позаботиться.
Они корят себя, что не могут продолжать жить.
Все это - черная и серая дрянь.
Надеюсь, что ты еще встретишь меня где-то,
И мы сможем с тобой хоть раз сходить на рыбалку.

Каждый угол здесь теперь кажется таким пустым
Без моего лучшего друга.
Теперь я один здесь спрашиваю,
Отец никогда не забудет.
Я заплатил любую цену,
Чтобы мне не пришлось быть без тебя.
Теперь у меня нет сил.
Посвящаю тебе каждый вечер.
Я ждал, пока твой нос не покроется сединой,
Мы бы здесь умерли вместе.
Теперь за дверью никого нет.
Каждый день ношу промокшие ботинки
Домой, пока не пойму,
Что мне уже все равно.
Я ждал, пока твой нос не покроется сединой,
Мы бы здесь умерли вместе.
Теперь за дверью никого нет.
Каждый день ношу промокшие ботинки
Домой, пока не пойму,
Что мне уже все равно.