Baj - Sattar translation in German

Baj

می سوزم و می سوزم با زخم تو می سازم
با هر غزل چشمت من قافیه می بازم
من قافیه می بازم
پیش از تو فقط شعرم معراج غرورم بود
ای از همه بالاتر اینک به تو می نازم
اینک به تو می نازم
این سفره ی خالی را تو نان غزل دادی
ای پر برکت گندم من از تو می آغازم
من اهل زمین بودم فواره نشین بودی
با دست تو پیدا شد بال همه پروازم
از شبنم هر لاله اسب و کوزه پر کردم
با عشق تو را دیدم تا اوج تو می تازم

می سوزم و می سوزم با زخم تو می سازم
هیهای مرا بشنو اسب و من، دل خسته
من چاوش بی خویشم، با هق هق آوازم
راه سفرعاشق، از گردنه بندان پُر
نامردم اگر از خون، این باج نپردازم
می سوزم و می سوزم با زخم تو می سازم
می سوزم و می سوزم با زخم تو می سازم
(راه سفرعاشق، از گردنه بندان پُر)
(نامردم اگر از خون، این باج نپردازم)

Baj

Ich brenne und brenne, füge mich deiner Wunde
Bei jedem Vers deines Auges verlier ich den Reim
Ich verlier den Reim
Vor dir war mein Gedicht nur Stolzes Prunkstück
O du Allerhöchste, jetzt preis ich dich
Jetzt preis ich dich
Den leeren Tisch hast du mit Versbrot gefüllt
O gesegnetes Korn, ich beginn mit dir
Ich war Erdenkind, du warst Brunnenrand
Durch deine Hand wuchsen meine Sehnsuchtsflügel
Aus Tulpentau füllt ich Pferd und Krug
Sah dich in Liebe, stürm zu dir empor

Ich brenne und brenne, füge mich deiner Wunde
Hör mein Klagen, Pferd und ich, müdes Herz
Schmerzerfüllter Rufer, Schluchzen ist mein Lied
Des Liebenden Weg voll enger Bergpässe
Feigling wär ich, zahlte nicht Blut-Zoll
Ich brenne und brenne, füge mich deiner Wunde
Ich brenne und brenne, füge mich deiner Wunde
(Des Liebenden Weg voll enger Bergpässe)
(Feigling wär ich, zahlte nicht Blut-Zoll)