Lyrics and translation Shahram Shabpareh - Zemestaane Akhar

Zemestaane Akhar

یادم میاد, یادم میاد, شب سرد زمستون
ما با هم می رفتیم تو خلوت خیابون
تو نم نم های بارون ما با چشای گریون
زیر لب میگفتیم, لعنت به این زمستون

یادم میاد, یادم میاد, یه روز و روزگاری
واسه هم مینوشتیم رو درختا یادگاری
همه درختا رو بریدن, همه شاخه هاشو چیدن
با جدایی بین ما, نفسی راحت کشیدن

یه شبی سرد وسیاه بود آسمون بدون ماه بود
روزگار با عشق ما یه رفیق نیمه راه بود
رفتی دنیا بی وفا شد, زندگی دشمن ما شد
قصه تلخ عشق ما, قصه عشق عاشقا شد

یادم میاد, یادم میاد, بیداری های شبونه
واسه هم می نوشتیم, نامه های عاشقونه
دلامون خونه درده, زندگی تاریک وسرده
ای وای, وای بر ما, اون روزا دیگه بر نمیگرده
نه دیگه بر نمیگرده

عجب شبی بود شب آخر, شبی که رفتی سفر
شبی که یادم نمیره, صد دفعه مردم تا سحر

یادم میاد شب آخر رو, بسته بودم پشت در رو
بهت میگفتم که نرو, فراموش کن این سفر رو

عجب شبی بود شب آخر, شبی که رفتی سفر
شبی که یادم نمیره, صد دفعه مردم تا سحر

یادم میاد شب آخر رو, بسته بودم من پشت در رو
بهت میگفتم که نرو, فراموش کن این سفر رو

یادم میاد, یادم میاد, شب سرد زمستون
ما با هم می رفتیم تو خلوت خیابون
تو نم نم های بارون ما با چشای گریون
زیر لب میگفتیم, لعنت به این زمستون
لعنت به این زمستون

Зимние воспоминания

Помню, помню, холодная зимняя ночь,
Мы шли вместе по пустынной улице.
Под моросящим дождем, с глазами, полными слез,
Шептали мы: "Будь проклята эта зима".

Помню, помню, были дни,
Когда мы писали на деревьях в память о нашей любви.
Все деревья срубили, все ветки обломали,
С нашим расставанием вздохнули свободно.

Это была темная, холодная ночь, небо безлунное,
Судьба оказалась нам неверным другом.
Ты ушла, мир стал чужим, жизнь — врагом,
Наша горькая история любви стала историей всех влюбленных.

Помню, помню, бессонные ночи,
Мы писали друг другу любовные письма.
Сердце болит, жизнь темна и холодна,
Увы, увы, нам не вернуть те дни.
Не вернуть нам их.

Какой странной была та последняя ночь, когда ты уехала,
Ночь, которую я не забуду, ночь, когда я умирал до рассвета.

Помню ту последнюю ночь, как я закрыл дверь,
Просил тебя не уходить, забыть об этой поездке.

Какой странной была та последняя ночь, когда ты уехала,
Ночь, которую я не забуду, ночь, когда я умирал до рассвета.

Помню ту последнюю ночь, как я закрыл дверь,
Просил тебя не уходить, забыть об этой поездке.

Помню, помню, холодная зимняя ночь,
Мы шли вместе по пустынной улице.
Под моросящим дождем, с глазами, полными слез,
Шептали мы: "Будь проклята эта зима".
Будь проклята эта зима.