Lyrics and translation Social Waste feat. DJ Magnum & Κωσταντής Παπακωνσταντίνου - Ποτοσί

Ποτοσί

Την Κυριακή είδα ένα όνειρο παράξενο
Ήμουνα λέει στο παλιό το Ποτοσί
Κάπου στα 4000 μέτρα υψόμετρο
Τι άραγε να γύρευα πες μου κι εσύ
Μες το παλιό virreinato του Περού
Πριν γίνει η σημερινή η Βολιβία
Mamitas και papachos του παλιού καιρού
Σκυφτοί κι αμίλητοι δε σήκωναν αστεία
Και κάτω από του Cerro Rico τη σκιά
Παίζοντας κείνο το παιχνίδι με τις χάντρες
Σε δρόμους από ασήμι κι άφωτα κελιά
Λέγαν για το βουνό που έτρωγε τους άντρες
Κρύβει στα σπλάχνα του ψιθύριζαν το διάβολο
Που εμείς εδώ οι ιθαγενείς τον λέμε Τίο
Κι απ' τον παράδεισο των ισπανών των άβολο
Καλύτερα στην κόλαση και στο ορυχείο
Κονκισταδόρες φεουδάρχες και αρτίστες
Στις εκκλησίες ιερείς πιστοί και ικέτες
Ασήμι, πόρνες, τυχοδιώκτες αριβίστες
Στις λέσχες παίζαν τη ζωή τους χαρτοπαίχτες

Κι ύστερα λέει σα να βρέθηκα στο σύγχρονο
Το Ποτοσί της φτώχειας μα και της δυσχέρειας
Muchacho εδώ "ya, no hay plata" μου φωνάζανε
Στου θανατά τα ορυχεία και της μιζέριας
Στην άλλοτε μεγάλη πόλη ξεθωριάσανε
Οι δόξες και τα πλούτη που είχε ζήσει πριν
Και μόνο κάτι gringos τώρα πια θαυμάζανε
Τους πίνακες του Melchor Pérez Holguín
Οι τυχοδιώκτες τώρα πια την κοπανήσανε
Μα ακόμα στα ορυχεία πεθαίνουνε νωρίς
Οι πόρνες κι οι αρχιερείς αποδημήσανε
Και ούτε κόκκο ασήμι εκεί πια δε θα βρεις
Μα όλη αυτή η ιστορία σα να μου θύμισε
Κάτι απ'τη μοίρα του ασημιού και του χρυσού
Και του Καθεδρικού η καμπάνα όταν ήχησε
Έμοιαζε με της εκκλησίας της Ιερισσού
Παράξενο παιχνίδι μου 'παιξε το όνειρο
Στο ορκίζομαι δεν ξαναπίνω Κυριακή
Με κάποιο κόλπο μαγικό μα και παμπόνηρο
Κοιμήθηκα στο Ποτοσί και ξύπνησα Χαλκιδική

Потоси

В воскресенье мне приснился странный сон,
Я оказался в старом Потоси,
Где-то на высоте 4000 метров,
Скажи мне, что я там забыл?
В старом вице-королевстве Перу,
Прежде чем оно стало современной Боливией,
Мамиты и папачос прошлых лет,
Сгорбленные и молчаливые, не склонные к шуткам.
И под сенью Серро-Рико,
Играя в эту игру с бусами,
На улицах из серебра и в темных кельях,
Говорили о горе, пожирающей мужчин.
Шептали, что в его чреве скрывается дьявол,
Которого мы, индейцы, зовем Тио,
И что от испанского рая неудобнее,
Чем в аду и на руднике.
Конкистадоры, феодалы и художники,
В церквях священники, верующие и молящиеся,
Серебро, блудницы, удачливые выскочки,
В клубах игроки ставили на кон свою жизнь.

А потом я будто бы оказался в современном
Потоси, городе бедности и лишений.
«Muchacho, здесь ya no hay plata», - кричали мне,
В этих рудниках смерти и нищеты.
В некогда великом городе были забыты
Былая слава и богатства,
И только какие-то гринго теперь восхищались
Картинами Мельчора Переса Ольгина.
Авантюристы сбежали,
Но в шахтах до сих пор рано умирают,
Блудницы и архиереи ушли,
И больше ни крупинки серебра ты там не найдешь.
Но вся эта история напомнила мне
О судьбе серебра и золота,
И звон колокола собора,
Был похож на звон церкви в Иериссосе.
Странную шутку сыграл со мной этот сон.
Клянусь, больше ни капли в воскресенье.
Каким-то магическим трюком,
Я уснул в Потоси и проснулся в Халкидики.