Lyrics and translation Social Waste - Corto

Corto

Η μάνα του ήτανε τσιγγάνα
Απ' τη Σεβίλλη Ανδαλουσιάνα
Κι ο κύρης του από την άλλη
Ναύτης από την Κορνουάλη
Δεν είχε λέει γραμμή στο χέρι
Χάραξε μια με το μαχαίρι
Το ριζικό που δεν ορίζεις
Του δίνεις μια και το γκρεμίζεις
Συχνά χανόταν στα βιβλία
Στου Τόμας Μορ την Ουτοπία
Τον αγαπήσανε πολύ
Παιδιά, κορίτσια, και τρελοί
Με τους φτωχούς, φτωχός κι εκείνος
Και με τους σκύλους κι αυτός σκύλος
Λένε πως χάθηκε στα ξένα
Ή πως επέστρεψε στην πένα

Δεξί μου χέρι και πιλότο
Έχω το φίλο μου τον Corto
Συνταξιδιώτη και παρέα
Στα ζόρικα και στα ωραία
Δεξί μου χέρι δεξί μπράτσο
Στο θρίαμβο και στο στραπάτσο
Έχω για καπετάνιο πρώτο
Το φίλο μου Maltese Corto

Καμιά φορά με τρώει το χέρι
Να 'ν' το μελάνι ή το μαχαίρι
Να μπω στη μύτη των αρχόντων
Στη φτέρνα που 'λεγε ο Τζακ Λόντον
Στην αποικία που 'χω μέσα μου
Στη Βενετία τη μαιτρέσα μου
Αλλά κι εδώ σ' αυτή την άθλια μονόπολη
Κάπου ανάμεσα Λυκαβητό κι Ακρόπολη
Κι ύστερα πάλι βραχυμνήμων
– αχ το τραγούδι των σειρήνων! –
Για απόκρυφα μέρη του χάρτη
Και λύνομαι απ' το κατάρτι
Πάλι σακίδιο στον ώμο
Τα πόδια ανοίγουνε το δρόμο
Στης ουτοπίας το γαμώτο
Πάμε ξανά, εγώ κι ο Corto

Δεξί μου χέρι και πιλότο
Έχω το φίλο μου τον Corto
Συνταξιδιώτη και παρέα
Στα ζόρικα και στα ωραία
Δεξί μου χέρι δεξί μπράτσο
Στο θρίαμβο και στο στραπάτσο
Έχω για καπετάνιο πρώτο
Το φίλο μου Maltese Corto

Корто

Его мать была цыганкой
Из Севильи, андалузской цыпочки,
А отец его, с другой стороны,
Моряк из Корнуолла.
Говорят, у него не было линии на руке,
Он прорезал её ножом.
Ту самую судьбу, которой ты не управляешь,
Ты бросаешь ей вызов и рушишь её.
Он часто терялся в книгах,
В Утопии Томаса Мора.
Его очень любили
Дети, девушки и безумцы.
С бедными он был беден,
А с собаками — как собака.
Говорят, что он пропал на чужбине
Или что вернулся к перу.

Моя правая рука и лоцман,
Мой друг Корто,
Товарищ по путешествиям,
И в горе, и в радости.
Моя правая рука, моя правая рука,
И в триумфе, и в беде.
У меня есть капитан,
Мой друг, мальтийский Корто.

Иногда у меня чешутся руки:
Взяться за чернила или за нож,
Встретиться лицом к лицу с правителями,
С той сволочью, как говорил Джек Лондон.
В той колонии, что внутри меня,
В моей Венеции, моей любовнице.
Но даже здесь, в этой жалкой монополии,
Где-то между Ликавитом и Акрополем.
И снова я забываю,
– Ах, эта песнь сирен! –
О потаённых местах на карте,
И я срываюсь с якоря.
Снова рюкзак на плечо,
Ноги сами находят дорогу.
К черту утопию,
Мы снова отправляемся в путь, я и Корто.

Моя правая рука и лоцман,
Мой друг Корто,
Товарищ по путешествиям,
И в горе, и в радости.
Моя правая рука, моя правая рука,
И в триумфе, и в беде.
У меня есть капитан,
Мой друг, мальтийский Корто.