Kaarkuzhal Kadavaiye - Santhosh Narayanan , Sriram Parthasarathy , Vijaynarain , Ananthu , Pradeep Kumar translation in German

Kaarkuzhal Kadavaiye

கார்குழல் கடவையே
என்னை எங்கே இழுக்கிறாய்
காலக வழியிலே
கனவுகள் இறைக்கிறாய்
கண்ணாடி கோப்பை ஆழியில்
நான் கைமீறி சேர்ந்த தேயிலை

கன்னங்கள் மூடி ஓரமாய்
நீ நின்றாலே அன்றே தேய்பிறை

கிளியே... நீ பிரிந்தால் சாகிறேன்
விறகாய்... உன் விழியே கேட்கிறேன்
உளியே... உன் உரசல் ஏற்கிறேன்
உனக்காய் என் குறைகள் தோற்கிறேன்

கார்குழல் கடவையே
என்னை எங்கே இழுக்கிறாய்
காலக வழியிலே
கனவுகள் இறைக்கிறாய்
இந்நேரம் மின்னல்கள் வானோடு நானும் கண்டால்
அங்கே நீ புன்னகை செய்தனால் என்கிறேன்
இந்நேரம் பூகம்பம் என் நெஞ்சை தாக்கினால்
அங்கே நீ கண்மூடி திறந்ததன என்கிறேன்

கார்குழல் கடவையே
என்னை எங்கே
காலக வழியிலே கனவுகள்
கண்ணாடி கோப்பை ஆழியில்
நான் கைமீறி சேர்ந்த தேயிலை
கன்னங்கள் மூடி ஓரமாய்
நீ நின்றாலே அன்றே தேய்பிறை

கிளியே... நீ பிரிந்தால் சாகிறேன்
விறகாய்... உன் விழியே கேட்கிறேன்
உளியே... உன் உரசல் ஏற்கிறேன்
உனக்காய் என் குறைகள் தோற்கிறேன்
கார்குழல் கடவையே
என்னை எங்கே இழுக்கிறாய்
காலக வழியிலே
கனவுகள் இறைக்கிறாய்

இந்நேரம் மின்னல்கள் வானோடு நானும் கண்டால்
அங்கே நீ புன்னகை செய்தனால் என்கிறேன்
இந்நேரம் பூகம்பம் என் நெஞ்சை தாக்கினால்
அங்கே நீ கண்மூடி திறந்ததன என்கிறேன்

உன் கொட்டம் பார்த்து
பூ வட்டம் பார்த்து
கண் விட்டம் பார்த்து
தீ பற்றும் காற்று

தோல் மச்சம் பார்த்து
மேல் மிச்சம் பார்த்து
தேன் லட்சம் பார்த்து
நடை பிழறிற்று

இணையாய் உன்னை அடைகிறேன்
என்னையே வழி மொழிகிறேன்

எங்கே நெஞ்சின் நல்லாள் எங்கே
இன்பம் மிஞ்சும் இல்லாள் எங்கே
எங்கும் வஞ்சம் அல்லால் எங்கே
கொன்றை கொஞ்சும் சில்லாள் எங்கே

கிளியே... நீ பிரிந்தால் சாகிறேன்
விறகாய்... உன் விழியே கேட்கிறேன்
உளியே... உன் உரசல் ஏற்கிறேன்
உனக்காய் என் குறைகள் தோற்கிறேன்

கார்குழல் கடவையே
என்னை எங்கே இழுக்கிறாய்
காலக வழியிலே கனவுகள்

Rabenschwarze Lockenpracht

Oh, rabenschwarze Lockenpracht,
wohin ziehst du mich?
Auf dem Pfad der Zeit,
verstreust du Träume.
In der Tiefe eines gläsernen Kelchs
bin ich das Teeblatt, das überlief und sich verband.

Wenn du deine Wangen verhüllst und beiseite stehst,
ist es schon an jenem Tag ein abnehmender Mond.

Meine Liebste... Wenn du dich trennst, sterbe ich.
Wie Brennholz... flehe ich um deinen Blick.
Wie der Meißel... nehme ich deine Formung an.
Für dich lasse ich meine Fehler besiegen.

Oh, rabenschwarze Lockenpracht,
wohin ziehst du mich?
Auf dem Pfad der Zeit,
verstreust du Träume.
Wenn ich jetzt Blitze am Himmel sehe,
sage ich, es ist, weil du dort gelächelt hast.
Wenn jetzt ein Erdbeben mein Herz erschüttert,
sage ich, es ist, weil du dort deine Augen geschlossen und wieder geöffnet hast.

Oh, rabenschwarze Lockenpracht,
wohin denn ich?
Auf dem Pfad der Zeit, Träume.
In der Tiefe eines gläsernen Kelchs
bin ich das Teeblatt, das überlief und sich verband.
Wenn du deine Wangen verhüllst und beiseite stehst,
ist es schon an jenem Tag ein abnehmender Mond.

Meine Liebste... Wenn du dich trennst, sterbe ich.
Wie Brennholz... flehe ich um deinen Blick.
Wie der Meißel... nehme ich deine Formung an.
Für dich lasse ich meine Fehler besiegen.
Oh, rabenschwarze Lockenpracht,
wohin ziehst du mich?
Auf dem Pfad der Zeit,
verstreust du Träume.

Wenn ich jetzt Blitze am Himmel sehe,
sage ich, es ist, weil du dort gelächelt hast.
Wenn jetzt ein Erdbeben mein Herz erschüttert,
sage ich, es ist, weil du dort deine Augen geschlossen und wieder geöffnet hast.

Deinen Übermut sehend,
den Blütenkreis sehend,
den Glanz deiner Augen sehend,
entflammt der Wind.

Deinen Schönheitsfleck auf der Haut sehend,
was darüber hinausgeht sehend,
hunderttausend Süßigkeiten sehend,
mein Gang wankte.

Als dein Gefährte erreiche ich dich.
Ich folge meinem eigenen Herzen zu dir.

Wo ist die Liebste meines Herzens, wo?
Wo ist die Gattin, die überströmende Freude bringt, wo?
Wo ist die, die gänzlich ohne Falschheit ist, wo?
Wo ist das Mädchen, das mit Goldregenblüten spielt, wo?

Meine Liebste... Wenn du dich trennst, sterbe ich.
Wie Brennholz... flehe ich um deinen Blick.
Wie der Meißel... nehme ich deine Formung an.
Für dich lasse ich meine Fehler besiegen.

Oh, rabenschwarze Lockenpracht,
wohin ziehst du mich?
Auf dem Pfad der Zeit, Träume.