Lyrics and translation Stamatis Kokotas - Gie Mou Gie Mou

Gie Mou Gie Mou

Γιε μου, είν' ο πόνος μου αβάσταχτος καλέ μου
που σε βλέπω σαν ξερόφυλλο του ανέμου
στη ζωή κυνηγημένος να γυρνάς

Γιε μου, δεν τον άκουσες τον δόλιο σου πατέρα
παρασύρθηκες και μέρα με τη μέρα
είσαι είκοσι χρονών κι όμως γερνάς

Γιε μου, τι περιμένεις, πε μου
σ' έναν δρόμο λασπωμένο
θα 'σαι πάντα σαν δεντρί ξεριζωμένο
δίχως μοίρα, δίχως ήλιο κι ουρανό

Γιε μου, τον καημό μου συλλογίσου
γύρνα σπίτι να γλυκάνω την πληγή σου
γιε μου, γιε μου, πώς πονώ

Γιε μου, είν' οι άνθρωποι απάνθρωποι καλέ μου
οι αρχόντοι είν' εμπόροι του πολέμου
και γελούν όταν το δάκρυ μας κυλά

Γιε μου, μην πιστεύεις σε κανέναν ακριβέ μου
ως κι οι φίλοι σου χαρήκανε, Θεέ μου
που 'χεις πέσει τώρα τόσο χαμηλά

Gie Mou Gie Mou

Ma fille, ma douleur est insupportable ma chère
qui te vois tel une feuille sèche emportée par le vent
dans la vie, poursuivi, errant

Ma fille, n'as-tu pas écouté ton pauvre père
tu t'es laissé entraîner et jour après jour
tu as vingt ans et pourtant tu vieillis

Ma fille, qu'attends-tu, dis-moi
sur une route boueuse
tu seras toujours comme un arbre déraciné
sans destin, sans soleil ni ciel

Ma fille, pense à mon chagrin
rentre à la maison pour que je panse ta blessure
ma fille, ma fille, comme j'ai mal

Ma fille, les gens sont inhumains ma chère
les puissants sont des marchands de guerre
et rient quand nos larmes coulent

Ma fille, ne fais confiance à personne ma très chère
même tes amis se sont réjouis, mon Dieu
que tu sois tombée si bas