Lyrics and translation Stamatis Kraounakis - Feggaria

Feggaria

Φεγγάρια σκοτεινά
θερίζουνε ξανά
τους έρωτες των δρόμων
Κι από κει
μια ώρα διαρκεί
ο βίος των εντόμων

Σ' αγαπάω και βυθίζομαι
στη ρωγμή κι απελπίζομαι
Έπεται γιατί δρέπεται
η κραυγή του θηρίου
Σ' αγαπάω σαν οτιδήποτε
κόσμε μου έρημε κι αλύτρωτε
Τα τρωτά απορρίπτονται
στα υπόγεια του κτιρίου

Χαμένη κιβωτός
και μέσα εαυτός
που δεν ολοκληρώνει
Κι από δω
αυτά μπορώ να δω
και τη ζωή σαν χιόνι

Lunes

Lunes sombres
récoltent à nouveau
les amours des rues
Et de là
une heure dure
la vie des insectes

Je t'aime et je me noie
dans la fissure et je désespère
Suit car il moissonne
le cri de la bête
Je t'aime comme quoi que ce soit
mon monde désert et irrédentiste
Les blessures sont rejetées
dans les sous-sols du bâtiment

Arche perdue
et à l'intérieur de soi
qui ne termine pas
Et de là
je peux voir ça
et la vie comme de la neige