Lyrics and translation Stamatis Kraounakis - Ftanei - Enough

Ftanei - Enough

Φτάνει
Ένα τίποτα μια λέξη, ένας ήχος
Για να ξανάρθουν ζωντανά
Αυτά που νόμιζες πως είχανε πεθάνει, φτάνει

Μια μυρωδιά βασιλικού
Από παράθυρα ανοιγμένα, φτάνει
Για να με πάει πάντα εμένα
Οχτώ χρονών στην εξοχή
Πίσω απ' το σπίτι του επιστάτη
Πίσω απ' τον ίσκιο μιας ελιάς
Να μπω στου φόβου το παλάτι, φτάνει

Μια μαύρη μέλισσα χλωμή
Που να ρουφάει ηδονή
Απ' το λουλούδι που αγαπούσα, όλη τη γύρη
Μέχρι, μέχρι που το 'κανε
Στα χώματα, στα χώματα να γείρει, φτάνει

Μ' αυτό το φόβο να περνάω την ζωή μου
Πάντα, πάντα, πάντα εκεί
Πάντα, πάντα εκεί
Πάντα, πάντα εκεί
Πάντα εκεί

Ακόμα και να τυφλωνόσουνα
Δε θα 'φευγα ποτέ από το νου σου
Όλα αυτά που είδαν τα μάτια σου σα θύμηση
Σα θύμηση θα ταξιδεύουν στο ταβάνι του ουρανού σου
Πάντα εκεί, πάντα εκεί
Πάντα, πάντα εκεί

Ακόμα κι ας μας τα ξερίζωναν τα χείλη
Αυτά που άλλα έχουν φιλήσει
Την γεύση της απόλαυσης που νιώσανε
Θα την θυμόσουν ως το θάνατο
Αυτή η πρώτη σου ζωή μ' έχει νικήσει
Αυτή η πρώτη σου ζωή μ' έχει νικήσει
Πάντα εκεί

Φτάνει
Ένα τίποτα μια λέξη, ένας ήχος
Για να ξανάρθουν ζωντανά
Αυτά που νόμιζες πως είχανε πεθάνει, φτάνει

Μια μυρωδιά βασιλικού
Από παράθυρα ανοιγμένα, φτάνει
Για να με πάνε πάντα εμένα
Οχτώ χρονών στην εξοχή
Πίσω απ' το σπίτι του επιστάτη, φτάνει

Μ' αυτό το φόβο να περνάω την ζωή μου
Πάντα, πάντα, πάντα εκεί
Πάντα, πάντα εκεί
Πάντα, πάντα εκεί
Πάντα, πάντα εκεί

Πάντα, πάντα εκεί
Πάντα, πάντα εκεί
Πάντα, πάντα εκεί
Πάντα

Assez - Assez

Assez
Un rien, un mot, un son
Pour les faire revivre
Ce que tu pensais être mort, assez

Une odeur de basilic
De fenêtres ouvertes, assez
Pour me ramener toujours
À huit ans à la campagne
Derrière la maison du gardien
Derrière l'ombre d'un olivier
Pour entrer dans le palais de la peur, assez

Une abeille noire pâle
Qui suce le plaisir
De la fleur que j'aimais, tout le pollen
Jusqu'à, jusqu'à ce qu'elle le fasse
Dans la terre, dans la terre pour se lever, assez

Avec cette peur, je traverse ma vie
Toujours, toujours, toujours là
Toujours, toujours là
Toujours, toujours là
Toujours là

Même si tu devenais aveugle
Tu ne les oublierais jamais
Tout ce que tes yeux ont vu comme un souvenir
Comme un souvenir, ils voyageront au plafond de ton ciel
Toujours là, toujours là
Toujours, toujours là

Même si nos lèvres nous les arrachaient
Ce que d'autres ont embrassé
Le goût du plaisir qu'ils ont ressenti
Tu t'en souviendrais jusqu'à la mort
Cette première vie à moi m'a vaincu
Cette première vie à moi m'a vaincu
Toujours là

Assez
Un rien, un mot, un son
Pour les faire revivre
Ce que tu pensais être mort, assez

Une odeur de basilic
De fenêtres ouvertes, assez
Pour me ramener toujours
À huit ans à la campagne
Derrière la maison du gardien, assez

Avec cette peur, je traverse ma vie
Toujours, toujours, toujours là
Toujours, toujours là
Toujours, toujours là
Toujours, toujours là

Toujours, toujours là
Toujours, toujours là
Toujours, toujours là
Toujours