Smuteczku Mój - Stanisława Celińska translation in German

Smuteczku Mój

Smuteczku mój, cichutki domowniku
Od dawna już przyjaźnię z tobą się
Kłopotów mych rój i zmartwień bez liku
Wciąż powierzam ci i mniej mi źle
Smuteczku mój, serdeczny powierniku
Ileż to lat ta przyjaźń już trwa
I świadkuje jej często w chwili złej
Na ustach słona łza

I tak ze mną będzie i zawsze, i wszędzie
Że ślicznie się przędzie życie me w tonacji moll
Tak nieustanie się zdarzało
Gdy mnie szczęście - choćby małe -
Choć na chwilę chciało wziąć na hol
Tyś oczywiście hol przecinał osobiście
Smuteczku mój, smuteczku mój, smuteczku mój

Smuteczku mój, z nadzieją i radością
Zmieszałeś się, przeinaczyłeś je
Nie dałeś się mi nacieszyć miłością
Wciąż odmieniasz los i życie me
Smuteczku mój, więc za co ja cię lubię
Choć w oku mym przez ciebie lśni łza?
Może za to, że życie znasz i mnie
Ty jeden znasz, ty mnie znasz do cna

A co jest niezwykłe, że są szanse nikłe
Że całkiem nie zniknę w życiu tym w tonacji moll
Że przerwę kiedyś raz milczenie
Krzyknę: "Szczęście, sfruń na ziemię
Spróbuj me istnienie wziąć na hol"
I uroczyście hol ten chwycisz osobiście
I wręczysz mi na długie dni, smuteczku mój

No jasne, tak będzie...
Smuteczku mój

Mein kleines Leid

Mein kleines Leid, stiller Hausgenosse
Seit langem schon bin ich mit dir befreundet
Meine Sorgenflut und endloses Kummerherz
Vertrau ich dir, und mir geht’s nicht mehr so schlecht
Mein kleines Leid, herzlicher Vertrauter
Wie viele Jahre währt nun diese Freundschaft schon
Und oft bezeugt sie in bösen Stunden
Auf Lippen eine Träne salzig, wund

Und so wird’s sein mit mir, stets und überall
Dass sich mein Leben schön spinnt in Moll
Es war schon immer so,
Wenn auch nur kleines Glück –
Nur einen Augenblick – mich halten wollt
Durchtrenntest du das Tau sofort, ich weiß es genau
Mein kleines Leid, mein kleines Leid, mein kleines Leid

Mein kleines Leid, mit Hoffnung und mit Freude
Vermischt du dich, verzerrst du sie zuletzt
Du ließest nie mich lieben ungetrübt
Veränderst stets mein Schicksal und mein Leben
Mein kleines Leid, warum nur mag ich dich?
Obwohl durch dich mein Auge Tränen hält?
Vielleicht, weil du das Leben kennst und mich
Du ganz allein durchschaust mich bis aufs Blut

Und was noch seltsam ist: die Chancen stehen schlecht,
Dass ich nicht ganz vergeh im Leben hier in Moll
Dass ich vielleicht einmal das Schweigen brech
Schrei: „Glück, steig auf die Erde nieder,
Versuch mein Dasein zu gestalten, hol!“
Und feierlich ergreifst das Tau du dann persönlich
Und reichst mir’s für die langen Tag, mein kleines Leid

Ja klar, so wird’s sein…
Mein kleines Leid