Lyrics and translation Stavento feat. Kostas Hatzis - O Kaliteros Mou Filos

O Kaliteros Mou Filos

Όπως και τότε, έτσι και τώρα
Ίδια ρουτίνα σ′ όλη τη χώρα
Σ'όλο τον κόσμο, σ′όλη την πλάση
Η μοναξιά δε λέει να χάσει
Όλοι οι ανθρώποι τρέχουν να φτάσουν
Ότι γυαλίζει, τι κι' άμα χάσουν
Στο δρόμο όνειρα, ήθη κι' αξίες, περισπωμένες χαμένες κι′ οξείες
Περιστρεφόμαστε, έτσι είναι Κώστα
Όπως τα είπες, όμως τα πόστα
Όπως και τότε, έτσι και τώρα
Ίδιοι τα έχουν, ίδια η μπόρα
Ίδιοι οι ανθρώποι, δε λένε ν′αλλάξουν
Ακόμα σφάζονται, δε λένε να πάψουν
Ίδιος κι' εγω, κι′ η ντροπή ξεχειλίζει
Η μοναξιά πιο έντονα μυρίζει

Είχα που λες κι εγώ έναν φίλο
Έναν αλήτη γέρο σκύλο, έναν αλήτη γέρο σκύλο
Που μου τον πήρε το εκατό.

Έξω πολλά σκυλιά γυρίζουν
Κάτι σκυλιά που δε γαβγίζουν, κάτι σκυλιά που δε γαβγίζουν
Και περπατούν στα δυο.

Είχα που λες κι εγώ έναν φίλο
Που τα σκυλιά τον λέγαν σκύλο,
Που τα σκυλιά τον λέγαν σκύλο
Γιατί του έλειπε η μιλιά.

Του' λεγα τα παράπονά μου,
Πόσο ματώσαν την καρδιά μου
Πόσο ματώσαν την καρδιά μου
Τα δίποδα σκυλιά.

Ψεύτικε ντουνιά τι απονιά
Κρύβεις και τι πόνο
Γύρω μου πολλοί κι′ ένα σκυλί
Μ'αγαπούσε μόνο

Ψεύτικε ντουνιά τι απονιά
Κρύβεις και τι πόνο
Γύρω μου πολλοί κι′ ένα σκυλί
Μ'αγαπούσε μόνο

Άνθρωποι καλωσυνάτοι
Που απ'αγάπη ξεχειλίζουν
Και ευκαιρία δε χάνουν
Να το διατυμπανίζουν
Με ρούχα που κοστίζουν, λόγια που κοιμίζουν
Και χρυσαφικά που το σκοτάδι σκίζουν
Μα όταν αργά το βράδυ στα σπίτια τους γυρίζουν
Οι κάμερες κλείσουν κι′ η γύμνια τους τους θυμίζει
Πόσο κοστίζουν, σαστίζουν
Τα πάντα γύρω τους αρχίζουν να τους φοβίζουν
Κι′εσύ ακόμα που τα μάτια σου δεν πάψαν να δακρύζουν
Ούτε στιγμή έμοιαζες με στραβοπίνακα σε
αρτ γκαλερί και στη ντομ περινιόν τους κάβα
Ήσουν απλά ένα μπουκάλι κρασί
Πω πω ντροπή, πω πω ντροπή
Κοίτα στη ροζ γειτονιά μας περπατάει ένα αδέσποτο σκυλί
Άραγε ο κόσμος τι θα πει
Αυτός ο κόσμος που'χει κάνει ήρωες τους προδότες
Μπροστάρηδες τις κόττες και συνήθως
θα τους βρεις πίσω απο πόρτες μεγάλες,
Μ′αλάνθαστες νότες και στη τιβι να σου τάζουν αλλαγή
Για ένα κοσμό chantilly τους βολεύει η σιωπή
Δε χωράν σ'ένα κουτί, παραθύρι στη ντροπή,
Μα εσυ ακόμα εκει, να τους δείχνεις τι είναι μπέσα

My Best Friend

Just like back then, so it is now
Same routine throughout the land
Across the world, across creation
Loneliness won't give up
All people rush to reach
Whatever glitters, even if they lose
Dreams, morals and values on the road, distracted, lost and sharp
We're spinning, that's how it is, Kosta
As you said, but the posts
Just like back then, so it is now
They have the same, the same storm
The same people, they don't change
They still slaughter each other, they don't stop
The same me, and shame overflows
Loneliness smells more intense

I had, you see, a friend
A vagabond old dog, a vagabond old dog
That the hundred took from me.

Many dogs roam outside
Some dogs that don't bark, some dogs that don't bark
And walk on two legs.

I had, you see, a friend
Whom the dogs called a dog,
Whom the dogs called a dog
Because he lacked speech.

I told him my complaints,
How much they bled my heart
How much they bled my heart
The two-legged dogs.

Fake world, what cruelty
You hide and what pain
Many around me and one dog
Loved me only

Fake world, what cruelty
You hide and what pain
Many around me and one dog
Loved me only

Kind people
Overflowing with love
And don't miss a chance
To trumpet it
With expensive clothes, words that lull
And gold that cuts through the darkness
But when they return to their homes late at night
The cameras close and their nakedness reminds them
How much they cost, they're shocked
Everything around them begins to frighten them
And you, whose eyes haven't stopped crying
You never looked like a crooked painting in an art gallery
and in their Dom Pérignon cellar
You were just a bottle of wine
Oh, what a shame, oh, what a shame
Look, a stray dog is walking in our pink neighborhood
I wonder what the world will say
This world that has made heroes out of traitors
Leaders out of chickens and usually
you'll find them behind large doors,
With flawless notes and on TV promising you change
For a chantilly world, silence suits them
You don't fit in a box, a window into shame,
But you're still there, showing them what honor is