Stereo Mike - Ψυχής απομεινάρι - translation of the lyrics into Russian

Lyrics and translation Stereo Mike - Ψυχής απομεινάρι




Η πρώτη φορά που αγάπησα θα 'ναι κι η τελευταία
Первый раз, когда я полюбил, будет последним
Λυπάμαι για το μήνυμα, μα τέρμα τα ωραία
Я сожалею о сообщении, но больше никаких приятных сообщений.
Τα είχα πει στον Μπάμπη, δε μιλάω για νοήματα
Я сказал Бабису, что говорю не о значениях.
Δεν είμαι πια φλου και τέρμα τα ποιήματα
Я больше не грипп и больше не стихи
Μου πήρες την καρδιά σφιχτά μες στην παλάμη
Ты крепко сжал мое сердце в ладони
Την έσφιξες, την έλιωσες, την πέταξες στον Άδη
Ты потряс ее, растопил, бросил в Ад
Κι όπως έσκασε στο έδαφος σε εκείνο το σκοτάδι
И когда он рухнул на землю в этой темноте
Κομμάτια χίλια έγινε, ψυχής απομεινάρι
Осколки тысячи стали, остаток души
Ακόμα και ο Κέρβερος λυπήθηκε να φάει
Даже Церберу было жаль есть
Στη λίμνη απ' το αίμα της αδιάφορα κοιτάει
В озеро ее крови небрежно заглядывает
Παλμοί μεταθανάτιοι, ενώ η ψυχή πετάει
Пульсирует посмертно, в то время как душа летит
Και πάει προς το φως, αγαλλίαση ζητάει
И иди к свету, ликование просит
Το φάρμακο απ' τον πόνο εκεί αναζητάει
Лекарство от боли там ищет
Μα δεν ακούει απάντηση στην πόρτα, αφού χτυπάει
Но он не может услышать ответа у двери, так как он стучит
Δεν είναι ακόμα η ώρα της και πίσω στο σκοτάδι
Ее время еще не пришло, и она снова в темноте
Να μαζέψει τα κομμάτια από 'κείνο το ρημάδι
Собери осколки с этого куска дерьма.
Δεν είναι κρίμα
Это не жалость
Να χάνεται η αγάπη, να χύνεται το δάκρυ να στάζει η ρίμα
Потерять любовь, пролить слезу, чтобы пролить рифму
Το αίμα που φαντάζει ψυχής απομεινάρι και δεν είναι ποίημα
Кровь, которая воображает остаток души и не является стихотворением
Είναι χείμαρρος ο χρόνος και κύμα
Это время потока и волны
Αυτός ο πόνος που μοιάζει αιώνιος
Эта боль, которая кажется вечной
Και μένω πάλι μόνος, μένω πάλι μόνος
И я снова живу один, я снова живу один
Ο Κέρβερος κοιμότανε, οι παλμοί είχαν τελειώσει
Цербер спал, пульсация закончилась
Το κορμί μετά την πτώση ήταν έτοιμο να λιώσει
Тело после падения было готово расплавиться
Μα η ψυχή πήρε κλωστή, για να ράψει τα κομμάτια
Но душа взяла нитки, чтобы сшить кусочки
Και σαν θαύμα, η ζωή ξαναέλαμψε στα μάτια
И, как чудо, в глазах снова вспыхнула жизнь
Σερνόμουν μες στα χώματα, ανέβαινα τον Άδη
Ползущий по Земле, взбирающийся на Аид
Σκαρφάλωνα στο κάθετο, ατελείωτο πηγάδι
Я поднялся по вертикальному бесконечному колодцу
Ματώνανε τα νύχια μου για να μην ξαναπέσω
У меня кровоточили ногти, чтобы снова не упасть
Και κρατιόμουν απ' όπου έβρισκα για να βγω πάλι έξω
И я держался за то место, откуда мог снова выбраться.
Δεν πίστευα ότι θα έβγαινα ποτέ στην επιφάνεια
Я не думал, что когда-нибудь выйду на поверхность
Μια τάση για επιβίωση μου έδινε ζωντάνια
Стремление к выживанию придавало мне жизненных сил
Κι εκεί μέσα στου λαβύρινθου το στερνό το αδιέξοδο
И там в лабиринте грудина тупик
Είδα ηλιαχτίδα, μια ελπίδα για την έξοδο
Я увидел солнечный свет, надежду на выход
Βαθιά αναπνοή, τελική αυτή η προσπάθεια
Глубокий вдох, завершающий это усилие
Έβαλα το είναι μου να αφήσω πίσω τα άθλια
Я прилагаю все усилия, чтобы оставить несчастных позади
Και να που τα κατάφερα κι είδα ηλιοφάνεια
И вот тут я сделал это и увидел солнечный свет
Μα το φως ακόμα δείχνει τα δικά σου τα σημάδια
Но свет все еще показывает твои знаки
Στο στήθος μου κοιτάω και βλέπω ακόμα ράμματα
Я смотрю на свою грудь и все еще вижу швы
Οι πληγές και τα σημάδια σου, ανεξίτηλα τα γράμματα
Твои раны и шрамы, неизгладимые буквы
Ζωντανεύουνε ακόμα σε εφιάλτες τα χαράματα
Они все еще оживают в кошмарах на рассвете
Και δακρύζουνε τα μάτια, μα δεν έχω άλλα κλάματα
И глаза слезятся, но я больше не плачу
Από μέσα μου να βγάλω, γιατί στέρεψα από 'σένα
Из меня не выбраться, потому что я иссяк от тебя
Κυρίως επειδή την ευθύνη για κανένα
Главным образом потому, что ответственность за отсутствие
Από αυτά που σε απαγάγαν και σε πήραν από μένα
От того, что тебя похитили и забрали у меня
Δεν φέρεις κι ας τσακίζω με θυμό αυτή την πένα.
Ты не принесешь, даже если я раздавлю в гневе эту ручку.
Ίσως το πιο εύκολο θα 'ταν να σε μισήσω
Может быть, проще всего было бы возненавидеть тебя.
Μα ξέρω πως δεν φταις και πρέπει να σε αφήσω
Но я знаю, что это не твоя вина, и я должен оставить тебя.
Τη ζωή θυσία που διάλεξες να ζήσεις και να ζήσω
Жертва жизни, которую ты выбрал, чтобы жить и жить
Μακριά σου, την ανάρρωση, μήπως ξαναγαπήσω
Подальше от тебя, Выздоровление, чтобы я снова не полюбил





Writer(s): mihalis exarhos


Attention! Feel free to leave feedback.