Lyrics and translation Tapio Rautavaara - Päivänsäde Ja Menninkäinen

Päivänsäde Ja Menninkäinen

Aurinko kun päätti retken
Siskoistaan jäi jälkeen hetken
Päivänsäde viimeinen.
Hämärä jo maille hiipi,
Päivänsäde, kultasiipi,
Aikoi juuri lentää eestä sen.
Kun menninkäisen pienen näki vastaan tulevan,
Se juuri oli noussut luolastaan.
Kas, menninkäinen ennen päivänlaskua ei voi
Milloinkaan elää päällä maan.

Katselivat toisiansa;
Menninkäinen rinnassansa
Tunsi kummaa leiskuntaa.
Sanoi "Poltat silmiäni,
Mut en ole eläissäni
Nähnyt mitään yhtä ihanaa!
Ei haittaa vaikka loisteesi mun sokeaksi saa -
On pimeässä helppo taivaltaa.
Jää luokseni, niin kotiluolaan
Näytän sulle tien
Ja sinut armaakseni vien!"

Säde vastas "Peikko kulta,
Pimeys vie hengen multa,
Enkä toivo kuolemaa.
Pois mun täytyy heti mennä,
Ellen kohta valoon lennä,
Niin en hetkeäkään elää saa."
Niin lähti kaunis päivänsäde,
Mutta vieläkin,
Kun menninkäinen yksin tallustaa,
Hän miettii, miksi toinen täällä valon lapsi on
Ja toinen yötä rakastaa.

Солнечный луч и гном

Когда солнце свой путь завершало,
Сестриц своих позади оставляло,
Последний луч золотой.
Сумерки уж на землю спускались,
Луч солнца, крылья златые,
Готовился в высь улететь.
Вдруг гнома увидел, что навстречу ему идет,
Тот только из пещеры своей вышел.
Ведь гном до заката солнца не может
Никогда на земле он жить.

Смотрели друг на друга они,
Гном в груди своей вдруг почувствовал
Незнакомое пламя внутри.
Сказал: "Ты слепишь мои глаза,
Но в жизни своей я ни разу
Не видел такой красоты!
Пусть даже твой свет меня ослепит -
В темноте легче дорогу найти.
Останься со мной, и в пещеру свою
Я покажу тебе путь
И тебя, моя милая, с собой уведу!"

Луч ответил: "Гном дорогой,
Тьма отнимет жизнь у меня,
А я не хочу умирать.
Мне нужно сейчас же уйти,
Если к свету не полечу,
То жить мне больше нельзя."
Так улетел прекрасный луч солнца,
Но до сих пор,
Когда гном бродит в одиночестве,
Он думает, почему один здесь дитя света,
А другой тьму любит.