Lyrics and translation Thanos Mikroutsikos - Gia Ton Ftoho V.V.

Gia Ton Ftoho V.V.

Εγώ ο Μπέρτολτ Μπρεχτ
είμαι από τα μαύρα δάση,
η μάνα μου στις πολιτείες
με κουβάλησε,
σαν ήμουνα ακόμα στην κοιλιά της,
και των δασών η παγωνιά
μέσα μου θα 'ναι ως το θάνατό μου
Έχω, έχω το σπίτι μου
στην πολιτεία της ασφάλτου,
φορτωμένος από την αρχή
με όλα τα μυστήρια του θανάτου
με εφημερίδες, με καπνό και με ρακή,
καχύποπτος και τεμπέλης
κι ευχαριστημένος στα στερνά

Φέρομαι φιλικά στους ανθρώπους
φορώ καθώς το συνηθίζουν
ένα σκληρό καπέλο,
λέω, είναι ζώα που μυρίζουν τελείως ιδιότροπα
και λέω πάλι,
δε βαριέσαι έχω κι εγώ την ίδια μυρουδιά

Το πρωί στο γκρίζο χάραμα
τα έλατα κατουράνε,
και τα ζωύφιά τους τα πουλιά
αρχίζουν να φωνάζουν
Κείνη την ώρα αδειάζω το ποτήρι μου στην πόλη
πετάω τ' αποτσίγαρό μου και ανήσυχος κοιμάμαι

Απ' αυτές τις πολιτείες
θα απομείνει εκείνος που διάβηκε από μέσα τους
ο άνεμος, δίνει χαρά το σπίτι σ'αυτόν που τρώει,
τ' αδειάζει
Ξέρουμε ότι είμαστε περαστικοί
κι ότι ύστερα από μας
τίποτα τ' αξιόλογο δε θα ρθει.
Ελπίζω στους σεισμούς
που μέλλονται για να 'ρθουν,
να μην αφήσω τη Βιρτζίνιά μου
απ' την πίκρα να μου σβήσει

Εγώ ο Μπέρτολτ Μπρεχτ
από τα μαύρα δάση,
ξερασμένος στις πολιτείες της ασφάλτου
μέσα στη μάνα μου σε πρώιμη εποχή

For Little V.V.

I, Bertolt Brecht,
am from the black forests,
my mother in those cities
carried me,when I was still in her womb,and the cold of the forestswill be in me until my deathI have, I have my homein the asphalt states,loaded from the beginningwith all the mysteries of deathwith newspapers, with smoke and with raki,suspicious and lazyand satisfied in the end
when I was still in her womb,
and the cold of the forests
will be in me until my death
I have, I have my home
in the asphalt states,
loaded from the beginning
with all the mysteries of death
with newspapers, with smoke and with raki,
suspicious and lazy
and satisfied in the end

I am friendly to people
I wear as is the custom
a hard hat,
I say, they are animals that smell completely peculiar,
and again,
don't mind, I have the same smell too

In the morning at gray dawn
the firs piss,
and their animals, the birds
start screaming
At that hour I empty my glass in the city
I throw away my cigarette butt and sleep restlessly

He who passed through them will remain
from these cities
the wind, gives joy to the house for him who eats,
it empties it
We know that we are passing through
and that after us
nothing worthy will come.
I hope the earthquakes
that will come,
will not let my Virginia
to be erased by bitterness.

I, Bertolt Brecht
from the black forests,
parched in the asphalt cities
inside my mother at an early age