Lyrics and translation The Parkinson - ฉันรักเธอ...ใช่ไหม

ฉันรักเธอ...ใช่ไหม

ภาพเดิม
แค่หันไปต้องได้เจอ
ตื่นขึ้นมาก็พบเธอไม่เคยห่าง
ฉันมีเธอเคียงข้าง

หลอมรวมชีวิตเราไว้ด้วยกัน
จะมีเธอกับฉันเติมเต็มช่องว่าง
รักกันตลอดไป

แต่ทำไมกันนะ
เสียงหนึ่งในหัวใจ
กลับยังคงสงสัยเรื่องเธออยู่ซ้ำๆ

หากว่ามันคือรักจริงๆ
แต่ทำไมยังถามตัวเอง
หากเธอคือคนนั้นจริงๆ
บอกตัวเองได้ไหมหัวใจ
เธอคือคนสุดท้ายจริงๆ
หยุดตัวเองที่เธอใช่ไหม
มีแต่คำถามมากมายในใจ
ฉันควรทำอย่างไร

เธอเดินเข้ามาด้วยหัวใจ
อยากขอบคุณที่รักฉันไม่เคยห่าง
แม้ว่าเรานั้นต่าง

ทุกวัน
เธอเขียนมัน คำว่าเรา
แต่ทำไมใจฉันนั้นยังว่างเปล่า
พบเพียงความสับสน

จากคนที่มาเติมครึ่งหนึ่งของหัวใจ
กลับยังคงสงสัยเรื่องเธออยู่ซ้ำๆ

หากว่ามันคือรักจริงๆ
แต่ทำไมยังถามตัวเอง
หากเธอคือคนนั้นจริงๆ
บอกตัวเองได้ไหมหัวใจ
เธอคือคนสุดท้ายจริงๆ
หยุดตัวเองที่เธอใช่ไหม
มีแต่คำถามมากมายในใจ
ฉันควรทำอย่างไร

หากว่ามันคือรักจริงๆ
แต่ทำไมยังถามตัวเอง
หากเธอคือคนนั้นจริงๆ
บอกตัวเองได้ไหมหัวใจ
เธอคือคนสุดท้ายจริงๆ
หยุดตัวเองที่เธอใช่ไหม
มีแต่คำถามมากมายในใจ
ฉันควรทำอย่างไร

มันเฝ้าแต่ถามตัวเองในใจ (มันเฝ้าแต่ถามตัวเองในใจ)
คิดดีแล้วใช่ไหม (ขอโทษเธอได้ไหม)
กับสิ่งที่ฉันไม่เคยมั่นใจ (ฉันไม่เคยมั่นใจ)
ฉันรักเธอใช่ไหม

Я люблю тебя... правда?

Та же картина,
стоит лишь обернуться, я вижу тебя.
Просыпаюсь – ты рядом, никогда не покидаешь.
Ты со мной,

мы слили наши жизни воедино.
Ты и я, мы заполняем пустоту друг друга,
любим друг друга всегда.

Но почему же тогда
голос в моем сердце
снова и снова задается вопросом о тебе?

Если это настоящая любовь,
то почему я все еще спрашиваю себя,
если ты та самая,
скажи мне, сердце мое,
ты ли мой последний причал,
правильно ли я поступаю, останавливаясь на тебе?
В моей душе столько вопросов.
Что же мне делать?

Ты вошла в мою жизнь с открытым сердцем.
Хочу поблагодарить тебя за то, что ты всегда рядом,
хоть мы и такие разные.

Каждый день
ты пишешь слово "мы",
но почему же в моем сердце пустота?
Там лишь смятение.

Ты пришла, чтобы заполнить половину моего сердца,
но я все еще сомневаюсь в тебе.

Если это настоящая любовь,
то почему я все еще спрашиваю себя,
если ты та самая,
скажи мне, сердце мое,
ты ли мой последний причал,
правильно ли я поступаю, останавливаясь на тебе?
В моей душе столько вопросов.
Что же мне делать?

Если это настоящая любовь,
то почему я все еще спрашиваю себя,
если ты та самая,
скажи мне, сердце мое,
ты ли мой последний причал,
правильно ли я поступаю, останавливаясь на тебе?
В моей душе столько вопросов.
Что же мне делать?

Я продолжаю спрашивать себя (я продолжаю спрашивать себя),
правильно ли я все обдумал? (Могу ли я просить у тебя прощения?)
За то, в чем я никогда не был уверен (я никогда не был уверен),
люблю ли я тебя?