Lyrics and translation Thomas Berge - Ik Wil Niet Dat Je Gaat

Ik Wil Niet Dat Je Gaat

Ik blijf het maar vragen
Het maalt door mijn hoofd
Het antwoord verraadt zich nog niet
Het is er heel langzaam toch
Ingeslopen en besloot dat je mij achterliet
Het gleed door mijn handen, geen weg meer terug
Vechtend verloor ik de strijd
Gevoelloos ben je toen de deur
Uitgelopen, althans dat is zo het nu lijkt

Geef me dan nu op z'n minst nog een reden
Hoe wij op dit punt zijn beland
Is dit het dan en weet je heel
Zeker dat wat achter je lach nu verbrandt
Is het moment waar je blind van de
Leugen, de waarheid van hebt gemaakt
En heb je dat deel van ons geheugen, gewist dat het niet meer bestaat
Is het te laat?

Ik wil niet dat je gaat
Ik wil niet dat je gaat

Ontwijk dan de vragen zo ren je maar door
Om te zoeken naar wat het ook is
Maar ergens dan zal toch je hart weer gaan spreken
Besef je hoe groot het gemis
Ik kan niet anders dan jou laten gaan
In de hoop dat je ergens ontwaakt
M'n hart is bebloed waar je op bent gaan staan
Niets heeft me ooit zo geraakt
Is het te laat?

Ik wil niet dat je gaat
Ik wil niet dat je gaat

Ik zal blijven wachten, want het is niet waar
Dat alles maar uit is gewist
Je tijdens je zoektocht er achter zal komen
Je hart zegt je hebt je vergist
Ergens je weg wel weer terug zal gaan vinden
Die jou weer leidt naar mij
En dat wat het was, dat je zo kon verblinden
Niets meer dan een zwart gat moest zijn
Het is niet te laat

Ik wil niet dat je gaat
Ik wil niet dat je gaat

Ik wil niet dat je gaat
Ik wil niet dat je gaat

Я не хочу, чтобы ты уходила

Я продолжаю спрашивать,
Это крутится у меня в голове,
Ответ все еще не раскрывается,
Он прокрадывался так медленно,
И решил, что оставит меня.
Он проскользнул сквозь мои пальцы, пути назад нет,
Сражаясь, я проиграл битву,
Ты была бесчувственна, когда дверь
Закрылась, по крайней мере, сейчас это так кажется.

Дай мне хотя бы причину,
Как мы дошли до этого,
Это конец, и ты уверена,
Что то, что скрывается за твоей улыбкой, сейчас сгорает?
Это тот момент, когда ты ослепленная
Ложью, сделала ее правдой
И ты стерла ту часть нашей памяти, что ее больше не существует.
Слишком поздно?

Я не хочу, чтобы ты уходила.
Я не хочу, чтобы ты уходила.

Уклоняйся от вопросов, просто беги,
Чтобы найти то, что это такое,
Но где-то твое сердце снова заговорит,
Ты осознаешь, насколько велика потеря.
Я не могу не отпустить тебя,
В надежде, что ты где-то проснешься,
Мое сердце истекает кровью там, где ты наступила на него,
Ничто никогда не трогало меня так сильно.
Слишком поздно?

Я не хочу, чтобы ты уходила.
Я не хочу, чтобы ты уходила.

Я буду продолжать ждать, потому что это неправда,
Что все просто стерто,
Во время своего поиска ты поймешь,
Твое сердце скажет тебе, что ты ошиблась.
Ты найдешь свой путь обратно,
Который приведет тебя ко мне,
И то, что было, что могло так ослепить тебя,
Должно было быть не чем иным, как черной дырой.
Еще не поздно.

Я не хочу, чтобы ты уходила.
Я не хочу, чтобы ты уходила.

Я не хочу, чтобы ты уходила.
Я не хочу, чтобы ты уходила.