Lyrics and translation Time - ทำไม

ทำไม

ทำไม เมื่อไรที่นึกถึงวันเก่าๆต้องปวดหัวใจ
ทำไมตัวฉันไม่ยอมรับความจริง
ทั้งที่เราได้เลิกกัน
ฉันต้องทำอย่างไร ใจถึงจะปล่อยเธอไป
ทำไม ห้ามใจไม่คิดเรื่องในอดีตใจกลับเผลอไป
เรื่องราวความหลังเมื่อตอนที่ฉันยังมีเธอยืน
อยู่ใกล้ๆ
อยู่ในบางมุมของหัวใจ ต้องคอยมาย้ำให้ฉันยังไม่ลืม
คงมีวันหนึ่งความรู้สึกแบบนี้จะจางไป
คงมีสักวันใจจะพร้อมให้ใครเดินเข้ามา
แต่ตอนนี้อ่อนล้า เรื่องราวชีวิตยังชินกับภาพเดิม
ทำไม เหตุการณ์คราวนั้นยังทำให้ฉันรู้สึกเสียใจ
ทำไมภาพเธอต้องเป็นความสุขบนความเศร้าใจ
เวลาที่ทำอะไร ที่ไหนที่เคยมีเธอ
ทำไมส่วนหนึ่งลึกๆเหมือนมีบางอย่างได้ขาด
หายไป
ส่วนหนึ่งที่เคยเติมเต็มความรู้สึก เธอทำให้ฉันได้เข้าใจ
เวลานี้มันสาย ฉันเองควรลืมเธอไป
คงมีวันหนึ่งความรู้สึกแบบนี้จะจางไป
คงมีสักวันใจจะพร้อมให้ใครเดินเข้ามา
แต่ตอนนี้อ่อนล้า เรื่องราวชีวิตยังชินกับภาพเดิม

เมื่อไหร่ความทุกข์นี้มันจะเริ่มเจือจางหายไป
เมื่อไหร่ตัวฉันจะยอมรับใครเข้ามาสักที
เมื่อไหร่ความเหงาที่เจ็บปวด
จะมีทางที่มันรักษาได้สักที
ฉันคงไม่ได้เรียนรู้ความเจ็บปวด จากสิ่งที่ได้ทำ
ถ้ามันไม่ตอกย้ำ ถ้ามันไม่เจ็บช้ำ ถ้ามันไม่สาย
ทำไมตัวฉันนั้นยังมีเธออยู่เต็มหัวใจ
ทำไมชีวิตฉันยังไม่เคยลืมเธอซักที
ทำไมตัวฉันที่เคยพบความสุข กลับกลายต้องเป็นความทุกข์เมื่อไม่มีเธออยู่ใกล้ๆ
เมื่อไหร่ความทุกข์นี้มันจะเริ่มเจือจางหายไป
เมื่อไหร่ตัวฉันจะยอมรับใครเข้ามาสักที
เมื่อไหร่ความเหงาที่เจ็บปวด
จะมีทางที่มันรักษาได้สักที

Почему

Почему, когда я вспоминаю о прошлом, сердце болит?
Почему я не принимаю правду?
Ведь мы расстались.
Что мне делать, чтобы отпустить тебя?
Почему я не могу запретить себе думать о прошлом, мысли сами уносят меня туда?
В воспоминания о том времени, когда ты была рядом.
Совсем рядом.
Эти воспоминания живут в уголке моего сердца, постоянно напоминая, что я тебя не забыл.
Наверное, когда-нибудь эти чувства угаснут.
Наверное, когда-нибудь мое сердце будет готово впустить кого-то другого.
Но сейчас я слишком слаб, моя жизнь всё ещё привыкла к прежней картине.
Почему то, что случилось тогда, до сих пор причиняет мне боль?
Почему образ твой – это счастье, окрашенное печалью?
Когда я что-то делаю, где-то бываю, где мы были вместе...
Почему где-то глубоко внутри я чувствую, что чего-то не хватает?
Что-то исчезло.
Та часть меня, что была наполнена тобой, ты помогла мне это понять.
Сейчас уже поздно, я должен забыть тебя.
Наверное, когда-нибудь эти чувства угаснут.
Наверное, когда-нибудь мое сердце будет готово впустить кого-то другого.
Но сейчас я слишком слаб, моя жизнь всё ещё привыкла к прежней картине.

Когда эта боль начнет утихать?
Когда я смогу принять кого-то в свою жизнь?
Когда эта мучительная тоска...
Найдёт своё лекарство?
Я бы не познал эту боль от своих поступков,
Если бы она не терзала меня, если бы не ранила, если бы не было слишком поздно.
Почему ты до сих пор занимаешь все мои мысли?
Почему я никак не могу тебя забыть?
Почему то, что когда-то было счастьем, стало такой мукой без тебя рядом?
Когда эта боль начнет утихать?
Когда я смогу принять кого-то в свою жизнь?
Когда эта мучительная тоска...
Найдёт своё лекарство?