Lyrics and translation Tuomas Kauhanen - 1985

1985

Nikke oli pikkukaupungin kingei. Halus aina olla kaikista viilein.
Samalla ku opettelin raapustaa riimei, se treenas sen skillei eri ringeis.
Ostarilapsii, tykättiin ottaa matsii. Nikke veti homman ihan ammatiks asti.
Pikkudiileriks ja torpedoks. Sopivasta hinnasta polvet poks.
Ja lätkästä subuun kaikkea saa, vaik vähänvälii possuilta painetta saa.
Jos omatunto saattaa vähän vaikertaa, niin pari pillerii sen kyllä vaimentaa.
Ja opettajat meistä jo koulussa arvas. Ei tosta porukast tuu nousee ku harvat.
Syntyjään jo pahoilla teillä, eikä kukaan kertonu meille, et:

Ei meistä tulis muurareita, lääkäreit tai suutareita.
Vaan kadunkulmaan luusereita, pikkurikollisii, pimeit duunareita.
Ei tässä mitään muuteta muuks. Ei elämästä mitään muutenkaan tuu.
Ei tässä mitään muuteta muuks. Ei meistä mitään elämää suurempaa tuu.

Seiskasta asti olin ihastunu Liisaan. Koko koulun kundit piiritti sitä kilpaa.
Se tykkäs esittää ettei piittaa, mut vilautti vähän pintaa ku huomas et joku tsiigaa.
Tyttö tykkää huomiost ja miesten suosiost. Kokemust löytyy vaikka nuori on.
Ja ei mistään oo huoltakaan. Ekast kerrast aborttiin ei vuottakaan.
Sen jälkeen elämässä ei muu vaihdu, paitsi vuodet, miehet ja bailut.
Paitsi vuoteet ja miesten sikailut. Sinne jäi ne ihailut.
Ja opettajat meistä jo koulussa arvas. Ei tosta porukast tuu nousee ku harvat.
Syntyjään jo pahoilla teillä, eikä kukaan kertonu meille, et:

Ei meistä tulis muurareita, lääkäreit tai suutareita.
Vaan kadunkulmaan luusereita, pikkurikollisii, pimeit duunareita.
Ei tässä mitään muuteta muuks. Ei elämästä mitään muutenkaan tuu.
Ei tässä mitään muuteta muuks. Ei meistä mitään elämää suurempaa tuu.

Ja sit tuli se päivä, ku Nikke tapas Liisan. Jossain jatkojen jatkoilla, jako sen kans viivan.
Ei se rakkaut ollu, mut kestipä ainakin pitempään ku illan.
Vuoristorataa, ne oli toisillensa liikaa. Vaikka olis samaa mieltä, ne sai aikaan riidan.
Mut kuka niitä laskee, kun suhteen voi korjata tekemällä lapsen.
Nyt on yhteinen poika, mut ei yhteistä kotii. Isänsä lailla halus olla aina kovin.
Jo nuorena pyöri samanlaisis jengeis. Ongelma-alttius periytyny geeneis.
Ja opettajat niistä jo koulussa arvaa. Ei tästä porukast tuu nousee ku harvat.
Syntyjään jo pahoilla teillä, eikä kukaan kertonu niille, et:

Ei teistä tulis muurareita, lääkäreit tai suutareita.
Vaan kadunkulmaan luusereita, pikkurikollisii, pimeit duunareita.
Ei tässä mitään muuteta muuks. Ei elämästä mitään muutenkaan tuu.
Ei tässä mitään muuteta muuks. Ei meistä mitään elämää suurempaa tuu.

Joo.
Sano vaan Tuomas.

1985

Никке был королем маленького городка. Всегда хотел быть самым крутым.
Пока я учился писать рифмы, он тренировал свои навыки в разных компаниях.
Дети торговых центров, любили устраивать движуху. Никке довёл дело до профессионализма.
Мелкий дилер и громила. За соответствующую цену прострелит колени.
И от шайбы до дури всё достанет, хоть и менты постоянно прессуют.
Если совесть начнёт мучать, пара таблеток её успокоят.
И учителя в школе про нас уже догадывались. Из этой компании мало кто выйдет в люди.
Рождённые на плохой дорожке, и никто нам не сказал, что:

Не станем мы каменщиками, врачами или сапожниками.
А будем неудачниками на углу, мелкими преступниками, тёмными дельцами.
Ничего здесь не изменить. Ничего из жизни всё равно не выйдет.
Ничего здесь не изменить. Ничего больше этой жизни у нас не будет.

С шестого класса я был влюблён в Лизу. Все парни в школе увивались вокруг неё.
Она делала вид, что ей всё равно, но немного расцветала, когда замечала, что кто-то пялится.
Девочка любит внимание и мужское обожание. Опыта хватает, хоть и молода.
И ни о чём не жалеет. От первого раза до аборта и года не прошло.
После этого в жизни ничего не меняется, кроме годов, мужчин и вечеринок.
Кроме морщин и мужских подлостей. Вот и всё восхищение.
И учителя в школе про них уже догадывались. Из этой компании мало кто выйдет в люди.
Рождённые на плохой дорожке, и никто им не сказал, что:

Не станут они каменщицами, врачами или сапожницами.
А будут неудачницами на углу, мелкими преступницами, тёмными дельцами.
Ничего здесь не изменить. Ничего из жизни всё равно не выйдет.
Ничего здесь не изменить. Ничего больше этой жизни у них не будет.

И вот настал тот день, когда Никке встретил Лизу. Где-то на after-party он переспал с ней.
Это не была любовь, но продлилось хотя бы дольше, чем один вечер.
Американские горки, они были слишком похожи. Даже если сходились во мнениях, всё равно ссорились.
Но кто их считает, ведь отношения можно склеить, заведя ребёнка.
Теперь у них общий сын, но нет общего дома. Как и отец, он всегда хотел быть самым крутым.
Уже в молодости вращался в таких же компаниях. Склонность к проблемам передалась по генам.
И учителя в школе про них уже догадываются. Из этой компании мало кто выйдет в люди.
Рождённые на плохой дорожке, и никто им не сказал, что:

Не станут они каменщиками, врачами или сапожниками.
А будут неудачниками на углу, мелкими преступниками, тёмными дельцами.
Ничего здесь не изменить. Ничего из жизни всё равно не выйдет.
Ничего здесь не изменить. Ничего больше этой жизни у них не будет.

Да.
Просто скажи, Тоумас.