Lyrics and translation Asto Pasam feat. Tzamal & Sadomas - Kokkini Nixta

Kokkini Nixta

Δεν είμαι καλλιτέχνης, είμαι της πιάτσας παίχτης
από τα μάτια έμαθα ότι ξεχωρίζει ο ψεύτης
δεν έχω διδαχές, ηθικοπλαστικές
ψάχνεις άγιο; υπάρχουνε εκκλησίες πολλές
βουτηγμένος μες τα πάθη μου, άνιση η μάχη μου
σφίγγει ο κλοιός και το νιώθω στο στομάχι μου
δουλεύω για το νοίκι μου και για το χαρτζιλίκι μου
κρεμάω τις ιδρωμένες μπλούζες μες την αποθήκη μου
ξέρω τον ασφαλίτη μου, προσέχω που πάω
καβατζωμένος είμαι για όπου και αν ξεκινάω
ζούμε σε τρύπες, χτισμένες πριν από 50 χρόνια
φοράμε σα και πρόπερσι τα ίδια παντελόνια
μαθαίνουμε, τα μυστικά της πυγμαχίας
σε έναν ημιώροφο παλιάς βιοτεχνίας
δουλεύουμε πολύ, πληρωνόμαστε δράμια
ακούμε Σιδηρόπουλο και σιγανά ποτάμια
συγχωρούμε, αλλά ποτέ δε ξεχνάμε
αν δε σε πάμε δε σε πάμε και δε το συζητάμε
Κώτσο πες τους, τι είναι αυτό που πρώτα κοιτάμε
δώσ τους μία γεύση από τους δρόμους που περπατάμε
φίλοι κάθονται στο πάρκο, μονάχοι παραμιλάνε
πληγωμένοι αλήτες που στα αλήθεια πονάνε
κέρνα μια μπύρα και άνοιξε τα αυτιά σου καλά
γιατί οι πιο βαριές κουβέντες λέγονται αργά
και μη φοβάσαι, αυτά δε θα τα πω πουθενά
δεν είναι γραμμένα στο σενάριο θα μείνουν κρυφά
είμαστε εμείς και άλλοι πόσοι σε κάθε γειτονιά
αιχμάλωτα καβούρια μέσα στον ίδιο κουβά
σα χειροπέδες που μπαίνουν σε ανήλικα παιδιά
πρόσευχες τα λόγια που λύνουνε τα δεσμά
Reality ραπ φτιαγμένο στα Βαλκάνια
Θεσσαλονίκη μάνα μου, ζω μες την παράνοια
Δεν υπάρχουνε άγιοι, όλοι χρωστάν στο θάνατο
δεν έδιωξα το μίσος μου, κάποιος μου 'πε αγάπα 'το
ζάρι η ζωή μας και μεις φωνάζουμε ρίχτα
ξεκινάει ο πόλεμος σαν κοκκινίζει η νύχτα
δεν υπάρχουνε άγιοι, όλοι χρωστάν στο θάνατο
δεν έδιωξα το μίσος μου, κάποιος μου 'πε αγάπα 'το
ζάρι η ζωή μας και μεις φωνάζουμε ρίχτα
είμαστε έτοιμοι έτοιμοι για την κόκκινη νύχτα.
Βράδιασε δειλά και είπα να ρίξω την ταχύτητα
με φίλους που γυρεύνουνε ζωής, πηγές, τα αζήτητα
τα οράματα στη μέρα μου, αναρίθμητα συστήθηκα ΔΕΝ
το όνομα μου δε δείχνει που αναρριχήθηκα
αγνός νιώθω σαν πιτσιρικάς μες την αλάνα
μέχρι τα λεφτά στη μέση να μπουν και αλλάξουν πλάνα
αυτή σα μαχαιριά στο νταβατζή από τη πουτάνα
κόκκινη νύχτα είναι των αδερφών μου η μάνα
B- music ήχοι που βγαίνουν από το ηχείο μου
στίχοι, φόνος με τη φωνή μου είναι το στοιχείο μου
γράφω σαν μανιακός και ας χάνω πάντα το αρχείο μου
χαράζω με μελάνι στο λευκό από το μελανο-βίο μου
(πουτανι.) οικοδεσπότη νιώθουν σα να παίζουν πρώτοι
φοράει έξ από την έδρα του σπέρνω πατώντας διακόπτη
τα βλέμματα σκοτώσανε στο πάλκο το προδότη
και η παράσταση διεκόπει, η παράσταση διεκόπει
Τα νερά πλημμυρίσανε δρόμους και πεζοδρόμια
τα ακουστικά στα αυτιά λες και διώχνουνε τα δαιμόνια
νιώθω καλά που είμαι μόνος αυτή τη νύχτα
δε κάνω τίποτα γι όσα ψάχνω και όμως τα βρήκα.
Δεν υπάρχουνε άγιοι, όλοι χρωστάν στο θάνατο
δεν έδιωξα το μίσος μου, κάποιος μου 'πε αγάπα το
ζάρι η ζωή μας και μεις φωνάζουμε ρίχτα
ξεκινάει ο πόλεμος σαν κοκκινίζει η νύχτα
δεν υπάρχουνε άγιοι, όλοι χρωστάν στο θάνατο
δεν έδιωξα το μίσος μου, κάποιος μου 'πε αγάπα το
ζάρι η ζωή μας και μεις φωνάζουμε ρίχτα
είμαστε έτοιμοι έτοιμοι για την κόκκινη νύχτα

Red Night

I'm not an artist, I'm a player from the streets
My eyes taught me how to spot a liar
I have no moral teachings
Looking for a saint? There are plenty of churches
Drenched in my passions, my fight is unequal
The noose tightens, and I feel it in my stomach
I work for my rent and my pocket money
I hang my sweaty shirts in my storage room
I know my cop, I watch where I go
I'm stashed away wherever I start
We live in holes built 50 years ago
We wear the same pants as the year before last
We learn the secrets of boxing
On a mezzanine floor of an old factory
We work hard, we get paid pennies
We listen to Sidiropoylos and quiet rivers
We forgive, but we never forget
If we don't like you, we don't like you, and we don't discuss it
Kotso, tell them what we look at first
Give them a taste of the streets we walk
Friends sit in the park, alone they talk to themselves
Wounded wanderers who truly hurt
Offer a beer and open your ears well
Because the heaviest words are spoken slowly
And don't worry, I won't tell these things anywhere
They are not written in the script, they will remain secret
It's us and how many others in every neighborhood
Captive crabs in the same bucket
Like handcuffs put on underage children
Prayers are the words that break the shackles
Reality rap made in the Balkans
Thessaloniki my mother, I live in madness
There are no saints, everyone owes death
I didn't banish my hate, someone told me to love it
Life is a dice, and we shout "roll it"
The war begins as the night turns red
There are no saints, everyone owes death
I didn't banish my hate, someone told me to love it
Life is a dice, and we shout "roll it"
We are ready, ready for the red night.
Night fell timidly, and I decided to slow down
With friends who seek the unclaimed sources of life
Countless visions in my day, I introduced myself as NO
My name does not show where I climbed
I feel pure like a kid in the field
Until the money gets in the way and changes plans
This is like a stab wound to the pimp from the whore
Red night is the mother of my brothers
B-music sounds coming out of my speaker
Lyrics, murder with my voice is my element
I write like a maniac even though I always lose my file
I engrave with ink on the white from my inkwell
(whores.) landlords feel like they're playing first
He wears a six from his seat, I sow by pressing the switch
The glances killed the traitor on stage
And the show was interrupted, the show was interrupted
The waters flooded streets and sidewalks
Headphones in my ears as if driving away demons
I feel good being alone tonight
I do nothing for what I'm looking for, and yet I found it.
There are no saints, everyone owes death
I didn't banish my hate, someone told me to love it
Life is a dice, and we shout "roll it"
The war begins as the night turns red
There are no saints, everyone owes death
I didn't banish my hate, someone told me to love it
Life is a dice, and we shout "roll it"
We are ready, ready for the red night