Stin Taratsa - Tzamal translation in German

Stin Taratsa

Μ' όποιον αράζω έχουν όλοι δικαστήρια
τα νιάτα μας καταδικασμένα σε μαρτύρια
σε βρήκανε το ζύγι στο σπίτι με δυο πλάκες
και άκουσες 12 μήνες πίσω απ' τους φραχτες
Αυτή η πόλη βάλθηκε όλους να μας τρελάνει
το μυστικό της μάθανε μονάχα οι τσιγγάνοι
αγκαλιάζουνε το έγκλημα έξυπνα μιλάνε
και όταν φεύγουνε νωρίς τους μπαγάσες γελάνε
πιτσιρίκια πήκτρα στο mdma
μεγαλώνουνε πιο γρήγορα το αίμα τους καίει
ξέρουν τα γράμματα καλά δε μιλάν στα κινητά
η παιδική τους αθωότητα έχει κάνει φτερά
και την κατάρα να νιώθω πως δεν ανήκω πουθενά
βλέπω τα πράγματα από την άσχημη συνήθως πλευρά
μα κολυμπάω καλά μέσα σ' όλα τα σκατά
δουλεύω μέχρι κάποτε να κάτσει μια ζαριά
το μυαλό μου έχω στο έγκλημα και την παρανομία
και αν τελικά πληγώσω κάποιον που με αγάπα
στην φαβέλα έχει δάκρυα δεν είναι ταινία.

Έκατσα μίλησα στην Μελενίκου με ένα τρελό
τόσο γνήσια κουβέντα είχα να κάνω καιρό
δυο τσιγάρα κερασμένα και μια καθαρή μάτια
κάνανε τη διαφορά βλέπεις καμιά φορά
προσπαθώ να ντύσω με χρώμα την ταινία
να γράψω το μινόρε της φτώχειας με ερμηνεία
έχω μια μανία μια τρελή επιθυμία
τα γέλια των χαμένων να σπάσουν την ησυχία
μα ακόμα σε μια Ελλάδα οπού αναδύει βρώμα
τα ζόρια μεγαλώνουν όσο σκουρένει το χρώμα
οι λευκοί στην ανεργία η πιο άσχημη πριγκιπέσα
οι σκούροι στην Αμυγδαλέζα
σκληρύναμε σα καλάμια Ταιλανδών αθλητών
αρρωστήσαμε σαν όργανα φτωχών Αφρικανών
ονειρευτήκαμε σαν πόλη Λατινοαμερικανών
βραχνιάσαμε σαν φωνή Ελλήνων οπαδών.
Δε με ξέρουν τελικά ούτε καν οι δικοί μου
και φορτώθηκα να πάρω και ένα άδικο μαζί μου
γαμιέται λένε όποιος στα μάτια δε κοιτάει
εγώ έχω συνείδηση και λόγο που μετράει.
Απ της Νεάπολης το διώροφο μέχρι την άλλη άκρη
σεβονται το ονομα μου και στο πιο μικρο παρκάκι
τα παπούτσια μου πετάξτε στο καλώδιο όταν λείψω
τη γενιά μου αγάπησα και ίσως ξαναγυρίσω.

Έλα, πάμε στην ταράτσα...
Ταράτσες και μαμπέτι... μπερεγκέτι
η πραγματικότητα αλητεία σκέτη
πάντα μακριά απ το βλέμμα της εξουσίας
φόλα σε ΔΙ.ΑΣ και αθλητικής βίας.

Auf dem Dach

Mit wem ich chill, haben alle direkt was zu meckern
unsere Jugend verdammt zu Qual und Scherben
sie fanden die Waage bei mir mit Platten drin
und du hörtest 12 Monate hinter Gittern
Diese Stadt hat sich verschworen uns irre zu machen
ihr Geheimnis kannten nur die Zigeuner ganz genau
sie umarmen das Verbrechen, reden klug daher
und wenn sie früh gehen, lachen die Bullen nur
Kinder, steif auf MDMA
wachsen schneller auf, ihr Blut brennt lichterloh
kennen die Codes, doch schweigen am Telefon
ihre kindliche Unschuld flog längst davon
und dieser Fluch, dass ich nirgendwo dazugehör
ich seh die Dinge meist von der hässlichen Seite
doch ich schwimm gut durch all den Dreck
arbeit bis der Würfel fällt irgendwann
mein Kopf ist bei Crime und Gesetzlosigkeit
und wenn ich am Ende jemand verletz der mich liebte
in der Favela fallen Tränen - kein Film hier.

Saß in Melenikou mit nem Verrückten im Talk
so ehrlichen Austausch hatte ich lange nicht mehr
zwei geschenkte Kippen und klare Blicke
machten mal den Unterschied, siehst du manchmal
Ich versuch den Film mit Farbe zu kleiden
die Trauer der Armut in Moll zu beschreiben
Hab diese Manie, dieses wilde Begehren
das Lachen der Verlorenen soll die Stille zerreissen
Doch immer noch im Griechenland das nach Fäulnis stinkt
wächst der Druck je dunkler die Haut
Weiße in Arbeitslos - hässlichste Prinzessin
Dunkelhäutige in Amygdaleza
Wir hart wie Bambus thailändischer Kämpfer
erkrankt wie Instrumente armer Afrikaner
geträumt wie Städte lateinamerikanisch
heiser wie Schlachtrufe griechischer Ultras
Sie kennen mich nichtmal, nichtmal meine Leute
und ich schlepp noch zusätzlich Unrecht mit mir
Verrecken soll wer nicht in Augen guckt
Ich hab Gewissen und Worte die zählen
Von Neapel zweistöckig bis zum anderen Ende
respektieren meinen Namen selbst im kleinesten Park
Werft meine Schuhe aufs Kabel wenn ich geh
meine Generation liebte ich und komm vielleicht wieder.

Komm, gehen wir aufs Dach...
Dächer und Marmor... Berge
die Realität pure Gaunerei
immer fern von den Blicken der Macht
Kugeln für DI.AS und Sportgewalt.