Lyrics and translation Van Dik Hout - De Stilte Valt Zo Hard

De Stilte Valt Zo Hard

Je vertelt over de pijn als je op me wacht
'S nachts gaat de bel, mijn wankele stap
Je zegt je verandert nooit
Ik vertel honderduit en je luistert te goed
Ik zie dat je me mist en ik zeg dat dat moet
Je zegt waarom blijf je niet?

Maar de stilte valt zo hard dat het wel waar moet zijn
Ik breng je niets, lief, meer dan pijn
Ik breng je niets, lief, meer dan pijn

Je vertelt over ons, ja wat waren we goed
Ik die niets wist, weet nu zeker wat moest
Ik zie je gelooft me niet
Dus ik verlang weer naar jou, weet maar al te goed
Dat het niets wordt, lieg het komt wel weer goed
Je zegt waarom zwijg je niet?

Maar de stilte valt zo hard dat het wel waar moet zijn
Ik breng je niets, lief, meer dan pijn
Ik breng je niets, lief, meer dan pijn

Steeds als ik vertrek dan wil ik terug
Als ik er ben dan vlucht ik weg
Ik doe je pijn terwijl je denkt hij verandert
Je weet ik verander nooit

Ik breng je niets, lief, meer dan pijn

Ja, zo gaat het met alles waar je eens om gaf
Je wilt het wel kwijt maar je raakt er niet af
Had jij me maar nooit gekend
Want nog voor ik de deur weer achter me sluit
Kom ik weer terug op ons laatste besluit
En draai me nog een keer om

Maar de stilte valt zo hard dat het wel waar moet zijn
Ik breng je niets, lief, meer dan pijn
Ik breng je niets, lief, meer dan pijn
Ik breng je niets, lief, meer dan pijn

Тишина падает так тяжело

Ты рассказываешь о боли, когда ждешь меня,
Ночью звонок, мои нетвердые шаги.
Ты говоришь, что никогда не изменишься,
Я говорю без умолку, а ты слушаешь слишком внимательно.
Я вижу, ты скучаешь по мне, и говорю, что так и должно быть,
Ты спрашиваешь, почему я не остаюсь?

Но тишина падает так тяжело, что это должно быть правдой,
Я не приношу тебе ничего, любимая, кроме боли,
Я не приношу тебе ничего, любимая, кроме боли.

Ты рассказываешь о нас, да, мы были хороши,
Я, ничего не знавший, теперь точно знаю, что должно было произойти.
Я вижу, ты мне не веришь,
Поэтому я снова тоскую по тебе, слишком хорошо зная,
Что из этого ничего не выйдет, солги, что все будет хорошо,
Ты спрашиваешь, почему я молчу?

Но тишина падает так тяжело, что это должно быть правдой,
Я не приношу тебе ничего, любимая, кроме боли,
Я не приношу тебе ничего, любимая, кроме боли.

Каждый раз, когда я ухожу, я хочу вернуться,
Когда я рядом, я убегаю.
Я причиняю тебе боль, пока ты думаешь, что он меняется,
Ты же знаешь, я никогда не изменюсь.

Я не приношу тебе ничего, любимая, кроме боли.

Да, так происходит со всем, что тебе было дорого,
Ты хочешь это отпустить, но не можешь.
Лучше бы ты меня никогда не знала,
Ведь еще до того, как я закрою за собой дверь,
Я снова возвращаюсь к нашему последнему решению
И снова поворачиваюсь к тебе.

Но тишина падает так тяжело, что это должно быть правдой,
Я не приношу тебе ничего, любимая, кроме боли,
Я не приношу тебе ничего, любимая, кроме боли,
Я не приношу тебе ничего, любимая, кроме боли.