Lyrics and translation Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Boum - Live

Boum - Live

Έπειτα απ' το μεγάλο μπουμ
χίλιοι φακοί να κάνουν ζουμ
πλάνα ωραία της καταστροφής,
με φωτιές και σάρκες να τραφείς,
όταν η αράχνη θα νιώθει ευφυής
στριμωγμένη στο μπετό της οροφής.

Είχες πει, χρειάζεται καιρός,
να φτιαχτούν σκουπίδια ένας σωρρός,
να σκεπαστούνε φεγγίτες και φωταγωγοί,
να συμβούνε θάνατοι αργοί,
να γεννηθούνε καινούριοι πυροτεχνουργοί,
για ν' αξίζει να επιστρέψεις στον πλανήτη γη.

Τη ζωή που σκότωσα εγώ,
είναι η ζωή που νοσταλγώ,
με τα σκεπάσματά σου έχω σκεπαστεί,
το κορμί σου έχω αφουγκραστεί,
η ύπαρξή σου καράβι που έχει βυθιστεί,
με φωνάζεις τελευταίο ασυρματιστή.

Μπαίνοντας πρωί σ' ένα ταξί,
καίγομαι μέσα στο οξύ,
βλέπω στα μάτια των περαστικών,
ξυραφιές ονείρων χθεσινών,
σου κοκκινίζει τα νύχια το μανόν
κι είσαι θύτης, μα και το θύμα συνθηκών.

Boum - Live

After the big bang
a thousand lenses zoom in
beautiful shots of the destruction,
with fires and flesh to feed on,
when the spider will feel intelligent
trapped in its concrete roof.

You said, it takes time,
to create a pile of garbage,
to cover skylights and light shafts,
to advise slow death,
to give birth to new pyrotechnicians,
so that it is worth returning to planet Earth.

The life that I killed,
is the life I long for,
I have been covered by your covers,
I have listened to your body,
your existence is a ship that has sunk,
you call me the last radio operator.

Getting into a taxi in the morning,
I burn in the acid,
I see in the eyes of passers-by,
razor blades of dreams yesterday,
the enamel reddens your nails
you are the perpetrator, but also the victim of circumstances.