Lyrics and translation Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Boum - Live

Boum - Live

Έπειτα απ' το μεγάλο μπουμ
χίλιοι φακοί να κάνουν ζουμ
πλάνα ωραία της καταστροφής,
με φωτιές και σάρκες να τραφείς,
όταν η αράχνη θα νιώθει ευφυής
στριμωγμένη στο μπετό της οροφής.

Είχες πει, χρειάζεται καιρός,
να φτιαχτούν σκουπίδια ένας σωρρός,
να σκεπαστούνε φεγγίτες και φωταγωγοί,
να συμβούνε θάνατοι αργοί,
να γεννηθούνε καινούριοι πυροτεχνουργοί,
για ν' αξίζει να επιστρέψεις στον πλανήτη γη.

Τη ζωή που σκότωσα εγώ,
είναι η ζωή που νοσταλγώ,
με τα σκεπάσματά σου έχω σκεπαστεί,
το κορμί σου έχω αφουγκραστεί,
η ύπαρξή σου καράβι που έχει βυθιστεί,
με φωνάζεις τελευταίο ασυρματιστή.

Μπαίνοντας πρωί σ' ένα ταξί,
καίγομαι μέσα στο οξύ,
βλέπω στα μάτια των περαστικών,
ξυραφιές ονείρων χθεσινών,
σου κοκκινίζει τα νύχια το μανόν
κι είσαι θύτης, μα και το θύμα συνθηκών.

Boum - Live

Après le grand boum
mille objectifs zoomen
beaux plans de la destruction,
avec des flammes et des chairs à se nourrir,
quand l'araignée se sentira intelligente
serrée dans le béton du plafond.

Tu avais dit, il faut du temps,
pour construire un tas de déchets,
pour couvrir les fenêtres et les fenêtres,
pour conseiller des morts lents,
pour que naissent de nouveaux artificiers,
pour que ça vaille la peine de revenir sur la planète Terre.

La vie que j'ai tuée,
c'est la vie que j'aspire,
avec tes couvertures, je suis couvert,
j'ai écouté ton corps,
ton existence est un navire qui a coulé,
tu m'appelles le dernier opérateur radio.

Entrant dans un taxi le matin,
je brûle dans l'acide,
je vois dans les yeux des passants,
des rasoirs de rêves d'hier,
tes ongles rougissent du démon
et tu es le bourreau, mais aussi la victime des circonstances.