Lyrics and translation Vasilis Papakonstadinou - Federico Garcia Lorca

Federico Garcia Lorca

Ανέμισες για μια στιγμή το μπολερό
και το βαθύ πορτοκαλί σου μεσοφόρι
Αύγουστος ήτανε δεν ήτανε θαρρώ
τότε που φεύγανε μπουλούκια οι σταυροφόροι

Παντιέρες πάγαιναν του ανέμου συνοδειά
και ξεκινούσαν οι γαλέρες του θανάτου
στο ρογοβύζι ανατριχιάζαν τα παιδιά
κι ο γέρος έλιαζε, ακαμάτης, τ' αχαμνά του

Του ταύρου ο Πικάσο ρουθούνιζε βαριά
και στα κουβέλια τότε σάπιζε το μέλι
τραβέρσο ανάποδο, πορεία προς το βοριά
τράβα μπροστά, ξοπίσω εμείς και μη σε μέλει

Κάτω απ' τον ήλιο αναγαλιάζαν οι ελιές
και φύτρωναν μικροί σταυροί στα περιβόλια
τις νύχτες στέρφες απομέναν οι αγκαλιές
τότες που σ' έφεραν, κατσίβελε, στη μπόλια

Ατσίγγανε κι αφέντη μου με τι να σε στολίσω;
φέρτε το μαυριτάνικο σκουτί το πορφυρό
στον τοίχο της Καισαριανής μας φέραν από πίσω
κι ίσα ένα αντρίκειο ανάστημα ψηλώσαν το σωρό.

Κοπέλες απ' το Δίστομο, φέρτε νερό και ξύδι
κι απάνω στη φοράδα σου δεμένος σταυρωτά
σύρε για κείνο το στερνό στην Κόρδοβα ταξίδι
μέσα απ' τα διψασμένα της χωράφια τα ανοιχτά

Βάρκα του βάλτου ανάστροφη
φτενή δίχως καρένα
σύνεργα που σκουριάζουνε σε γύφτικη σπηλιά
σμάρι κοράκια να πετάν στην ερήμην αρένα
και στο χωριό να ουρλιάζουνε τη νύχτα εφτά σκυλιά.

Федерико Гарсиа Лорка

Ты на мгновение взметнула болеро,
И глубокий оранжевый твой полуплащ.
Август был, или не был, не помню уж,
Когда крестоносцы толпами уходили прочь.

Знамена развевались в сопровождении ветра,
И галеры смерти отправлялись в путь.
В горле у детей застревал испуганный вздох,
А старик лениво почесывал живот.

Бык Пикассо тяжело дышал,
И мед гнил в лохмотьях.
Поперек, наоборот, путь на север лежал,
Иди вперед, мы — следом, не волнуйся, милая моя.

Под солнцем нежились маслины,
И в садах росли маленькие кресты.
Ночами объятия оставались пусты,
Когда тебя, мой сокол, привели к беде.

Цыган мой, господин, чем тебя украсить мне?
Принесите мавританский темный пурпур.
К стене Καισαριαнής нас привели в цепи,
И всего лишь на рост мужчины подняли твой холм.

Девушки из Дистомо, принесите воды и уксуса,
И на твоей кобыле, связанный крестом,
Отправляйся в последнее в Кордову путешествие,
Сквозь ее жаждущие, открытые поля.

Лодка болотная перевернута,
Хрупкая, без киля.
Инструменты ржавеют в цыганской пещере,
Стая ворон летит на пустую арену,
И в деревне воют ночью семь собак.