Lyrics and translation Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Kabardina - Live

Kabardina - Live

Φορούσε άσπρη καμπαρντίνα
Και βαδιζε στον κοσμο του
Κομμάτια έγγινε η βιτρίνα
Που βρέθηκε στο δρόμο του
Κόβει την νύχτα η σειρήνα
Τα μπλόκα μπαίνουν στην σκηνή
Τον τύλιξαν στην καμπαρντίνα
Και τον αδιάσαν στο κελί
Μόνο η βροχή ξέρει, μονο η βροχή ξέρει και λέει τραγούδι βουβό
Μόνο η βροχή κλέει, μονο η βροχή κλέει με ένα τραγούδι μισό
Την φυλσκή δεν την μπορούσε
Θα φύγω είπε κι απο 'δω
Η σύραγγα τον οδηγούσε
Απ' έξω στο άπιαστο κενό
Αέρας μπαίνει στο κελί του
Ξυπνάει όλοι η φρουρά
Στοίχημα βάλαν την ζωή του μην τους ξεφύγει άλλη φορά
Γαλόνια χάσαν την τιμή τους κυκλώσαν όλοι την Αθήνα με την χαμένη υποληψή τους να κυνηγάει μια άσπρη καμπαρντίνα

Μόνο η βροχή ξέρει, μονο η βροχή ξέρει και λέει τραγούδι βουβό
Μόνο η βροχή κλέει, μονο η βροχή κλέει με ένα τραγούδι μισό
Φορούσε άσπρη καμπαρντίνα
Και βάδιζε τον δρόμο του
Οι σφαίρες βγήκαν απ' τα σήνα
Και χώθηκαν στον ώμο του
Έμεινε λίγο σαστισμένος
Μπερδεύτηκε το βήμα του
Σκέφτηκε είμαι σκοτομένος
Και μπήκε μες στο μνήμα του
Ύστερα βγήκε ο δολοφόνος κρατώντας ένα δίκανο δήλωσε τι ωραίος φόνος και με έλεγαν ανίκανο
Μόνο η βροχή ξέρει, μονο η βροχή ξέρει και λέει τραγούδι βουβό
Μόνο η βροχή κλέει, μονο η βροχή κλέει με ένα τραγούδι μισό

Кабардина - Живьём

На ней была белая кабардина,
И шла она по своему миру.
Вдребезги витрина,
Что на пути её возникла.
Режет ночь сирена,
На сцену выходят кордоны.
Закутали её в кабардину,
И в камеру отвели.
Только дождь знает, только дождь знает и поёт немую песню.
Только дождь плачет, только дождь плачет полупесней.
Тюрьму она не выносила,
"Уйду и отсюда", - сказала.
Веревка её вела
Наружу, в недосягаемую пустоту.
Ветер врывается в её камеру,
Просыпается вся стража.
Спорят на её жизнь, что больше не убежит.
Погоны потеряли свою честь, окружили всю Афины, с потерянной репутацией преследуя белую кабардину.

Только дождь знает, только дождь знает и поёт немую песню.
Только дождь плачет, только дождь плачет полупесней.
На ней была белая кабардина,
И шла она своей дорогой.
Пули вылетели из стволов
И вонзились в её плечо.
Она немного опешила,
Сбился её шаг.
Подумала: "Я убита",
И вошла в свою могилу.
Потом вышел убийца, держа двустволку, заявил: "Какой красивый убийство, а меня называли бездарным".
Только дождь знает, только дождь знает и поёт немую песню.
Только дождь плачет, только дождь плачет полупесней.