To Maheri - Live - Vasilis Papakonstadinou translation in German

To Maheri - Live

Απάνω μου έχω πάντοτε στη ζωνη μου σφιγμένο
ένα παλιό αφρικάνικο ατσάλινο μαχαίρι
όπως αυτά που συνηθούν και παίζουν οι αραπάδες
Που από έναν γέρο έμπορο αγόρασα στ' Αλγέρι

Θυμάμαι, ως τώρα να 'τανε, το γέρο παλαιοπώλη
Όπου έμοιαζε με μια παλιά ελαιογραφία του Γκόγια
Ορθόν πλάι σε μακριά σπαθιά και σε στολές σχισμένες
Να λέει με μια βραχνή φωνή τα παρακάτου λόγια

Ετούτο το μαχαίρι, εδώ, που θέλεις ν' αγοράσεις
Με ιστορίες αλλόκοτες ο θρύλος το 'χει ζωσει
Κι όλοι το ξέρουν πως αυτοί που κάποια φορά το 'χαν
Καθένας κάποιον άνθρωπο δικό του έχει σκοτώσει

Ο Δον Μπαζίλιο σκότωσε μ' αυτό τη Δόνα Τζούλια
Την όμορφη γυναίκα του γιατί τον απατούσε
ο Κόντε Αντόνιο, μια βραδιά, τον δύστυχο αδελφό του
Με το μαχαίρι τούτο εδώ κρυφά δολοφονούσε

Ένας αράπης τη μικρή ερωμένη του από ζήλεια
Και κάποιος ναύτης Ιταλός ένα Γραικό λοστρόμο
Χέρι με χέρι ξέπεσε και στα δικά μου χέρια
Πολλά έχουν δει τα μάτια μου, μα αυτό μου φέρνει τρόμο

Σκύψε και δες το, μια άγκυρα κι ένα οικόσημο έχει
Είναι αλαφρύ για πιάσε το δεν πάει ούτε ένα κουάρτο
Μα εγώ θα σε συμβούλευα κάτι άλλο ν' αγοράσεις
Πόσο έχει; Μόνο φράγκα εφτά. Αφού το θέλεις πάρ'το

Ένα στιλέτο έχω μικρό στη ζωνη μου σφιγμένο
Που η ιδιοτροπία μ' έκαμε και το 'καμα δικό μου
Κι αφού κανένα δε μισώ στον κόσμο να σκοτώσω
Φοβάμαι μη καμιά φορά το στρέψω στον εαυτό μου

Das Messer - Live

An meinem Gürtel trage ich stets festgezurrt
ein altes afrikanisches Stahlmesser
wie jene, die die Araber gewöhnlich tragen und schwingen
dass ich von einem alten Händler in Algier kaufte

Ich erinnere mich, als wär's jetzt, der alte Trödler
der aussah wie ein altes Ölgemälde von Goya
aufrecht neben langen Schwertern und zerrissenen Gewändern
folgende Worte mit rauer Stimme sprach

Dies Messer hier, das du zu kaufen wünschst
Hat seltsame Geschichten, Legenden durchlebte es
Und alle wissen, dass jene, die es einst besaßen
jeder einen Menschen seines Blutes tötete

Don Basilio tötete damit Donna Julia
seine schöne Frau, weil sie ihn betrog
Conte Antonio, eines Nachts, den unglücklichen Bruder
heimlich ermordete er mit diesem Messer hier

Ein Araber aus Eifersucht die kleine Geliebte
Und irgend ein italienischer Seemann einen griechischen Matrosen
Von Hand zu Hand fiel es weiter, in meine Hände
Viel sah ich, doch dies lässt mich erschaudern

Beuge dich und sieh, Anker und Wappen trägt es
Es ist leicht, nimm es, nicht ein Quäntchen schwer
Doch ich rät dir, andres zu erwerben
Wieviel? Nur sieben Franken. Da du's willst, kauf es

Ein kleines Stilett trag ich am Gürtel festgezurrt
das mein Spleen mir zum Eigen machte
Und da ich keinen hasse auf der Welt, den zu töten
fürcht ich, ich könnt' es eines Tags an mich selbst wenden