Lyrics and translation Verba - Choroba

Choroba

Opowiem Ci historię, co rozwali Ci serce
Nauczy jak żyć by nigdy więcej
Nie zranić nikogo i walczyć do końca
I zrobić wszystko, by nie zabrakło słońca
I jak się poznali, opowiem Ci
Jak wyglądała miłość życia ich
Jak szli ku sobie od pierwszego dnia
A teraz zamknij oczy i patrz...

To były cudowne dni
Już chyba mocniej nie da się kochać
Powiedz czy im wystarczy sił
By wszystkie trudności pokonać?

Zaczęło się od tego, że poznali się w szkole
Już na początku mieli się ku sobie
Był jej przyjacielem, był bohaterem
Chronił od tych, co intencje mają nieszczere
Mijały lata, czas spędzali razem
Liceum, studia znaleźli pracę
Pewnego dnia w końcu wyznał jej miłość
Oświadczył się, pięknie było
Razem urządzali mieszkanie
W stylu jak z bajki, specjalnie dla niej
Pewnego dnia oznajmiła radośnie
Że wkrótce brzuszek jej nieco urośnie
W radości ją tulił i zajął się wszystkim
Pokoik dziecku urządził prześliczny
Przyszła na świat, szczęściu nie było końca
Robili wszystko by nie zabrakło słońca

To były cudowne dni
Już chyba mocniej nie da się kochać
Powiedz czy im wystarczy sił
By wszystkie trudności pokonać?

Ale tego dnia, słońce nie wzeszło na niebie
Przyszedł do domu, chciał przytulić ją do siebie
Ona wyszeptała, muszę Ci powiedzieć
Przecież zawsze byłeś moim bohaterem
Pamiętasz obiecałeś
Że zawsze przy mnie będziesz
Powiedz mi, co mam robić? Jestem zagubiona
Lekarz mówi, że to jest śmiertelne...
On przytulił ją, próbował uspokoić
Choć zupełnie nie wiedział co robić
Kłamał, by dać ukojenie lecz bólu nie zdusi
Żadna obietnica jej zdrowia nie wróci
Małe śpi przytulone do podusi
Gdy się zbudzi będzie chciało do mamusi
Ona weźmie je na ręce i zapłacze
Kocham Cię, ale miało być inaczej

To były cudowne dni
Już chyba mocniej nie da się kochać
Powiedz czy im wystarczy sił
By wszystkie trudności pokonać?

Mówił, pojadę szukać pomocy gdziekolwiek
Póki nie znajdę rozwiązania, nie spocznę
Tu lekarze słabi, świat jest krok do przodu
Kilka tygodni, będzie zdrowa znowu
Odjeżdżając płakał bardzo
Wierzył, że znajdzie cudowne lekarstwo
W świecie nieznanym, gdy ona w domu
Mijał czas z miłością z telefonu
Poszukiwał bezskutecznie
Niszczyły go cele szlachetne
Czuł już, że nie może pomóc
Nieraz sięgnął do alkoholu
Czasem modlił się ciemną nocą
Kłamał, że wkrótce wraca z pomocą
Pewnego dnia nie odebrał telefonu
Ona czuła, że nie wróci już do domu

To były cudowne dni
Już chyba mocniej nie da się kochać
Powiedz czy im wystarczy sił
By wszystkie trudności pokonać?

Zrozumiała, że utracił wiarę
Jej jedyny bohater
Zostawiła mu list
Napisany resztką sił
Wybaczyłam Ci, że mnie zostawiłeś
Zrobiłam to chociaż do nas nie wróciłeś
Przez to, że wyjechałeś bardziej cierpiałam
Mogłeś już mnie zabić, zamiast zostawiać
Zamiast zostawiać, zamiast zostawiać
Zamiast zostawiać, zamiast zostawiać...

To były cudowne dni
Już chyba mocniej nie da się kochać
Powiedz czy im wystarczy sił
By wszystkie trudności pokonać

Ona kochała go
Wierzyła, że kiedyś powróci
Lecz czas nie był łaskawy i
W końcu samotną ja porzucił

Болезнь

Расскажу тебе историю, что разобьет твое сердце,
Научит, как жить, чтобы больше никогда
Не ранить никого и бороться до конца,
И сделать все, чтобы не исчезло солнце.
И как они познакомились, расскажу тебе,
Как выглядела любовь их жизни,
Как шли навстречу друг другу с первого дня,
А теперь закрой глаза и смотри...

Это были чудесные дни,
Сильнее, кажется, уже нельзя любить.
Скажи, хватит ли им сил,
Чтобы все трудности преодолеть?

Началось с того, что познакомились в школе,
Уже вначале тянулись друг к другу.
Был ее другом, был героем,
Защищал от тех, чьи намерения неискренни.
Шли года, время проводили вместе,
Лицей, учеба, нашли работу.
Однажды он наконец признался ей в любви,
Сделал предложение, как красиво было!
Вместе обустраивали квартиру,
В сказочном стиле, специально для нее.
Однажды радостно сообщила,
Что скоро животик ее немного подрастет.
В радости обнимал ее и занялся всем,
Детскую комнату обустроил прелестную.
Появилась на свет, счастью не было конца,
Делали все, чтобы не исчезло солнце.

Это были чудесные дни,
Сильнее, кажется, уже нельзя любить.
Скажи, хватит ли им сил,
Чтобы все трудности преодолеть?

Но в этот день солнце не взошло на небе,
Пришел домой, хотел прижать ее к себе.
Она прошептала: "Должна тебе сказать,
Ведь ты всегда был моим героем.
Помнишь, обещал,
Что всегда будешь рядом со мной.
Скажи мне, что делать? Я растеряна.
Врач говорит, что это смертельно..."
Он обнял ее, пытался успокоить,
Хотя совсем не знал, что делать.
Лгал, чтобы дать утешение, но боль не заглушить,
Никакое обещание ее здоровье не вернет.
Малышка спит, прижавшись к подушке,
Когда проснется, захочет к маме.
Она возьмет ее на руки и заплачет:
"Люблю тебя, но все должно было быть иначе."

Это были чудесные дни,
Сильнее, кажется, уже нельзя любить.
Скажи, хватит ли им сил,
Чтобы все трудности преодолеть?

Сказал: "Поеду искать помощи, где бы то ни было,
Пока не найду решения, не успокоюсь.
Здесь врачи слабые, мир шагнул вперед,
Через несколько недель будет снова здорова."
Уезжая, плакал сильно,
Верил, что найдет чудодейственное лекарство.
В мире незнакомом, пока она дома,
Время проводил с любовью по телефону.
Искал безуспешно,
Разрушали его благородные цели.
Чувствовал уже, что не может помочь,
Не раз прибегал к алкоголю.
Иногда молился темной ночью,
Лгал, что скоро вернется с помощью.
Однажды не ответил на звонок,
Она чувствовала, что он уже не вернется домой.

Это были чудесные дни,
Сильнее, кажется, уже нельзя любить.
Скажи, хватит ли им сил,
Чтобы все трудности преодолеть?

Поняла, что он потерял веру,
Ее единственный герой.
Оставила ему письмо,
Написанное из последних сил:
"Простила тебя, что оставил меня,
Сделала это, хотя ты к нам не вернулся.
Из-за того, что уехал, я больше страдала,
Мог бы уже меня убить, вместо того чтобы оставлять,
Вместо того чтобы оставлять, вместо того чтобы оставлять,
Вместо того чтобы оставлять, вместо того чтобы оставлять..."

Это были чудесные дни,
Сильнее, кажется, уже нельзя любить.
Скажи, хватит ли им сил,
Чтобы все трудности преодолеть?

Она любила его,
Верила, что когда-нибудь он вернется.
Но время не было милосердным и
В конце концов одинокую ее покинуло.