Lyrics and translation Verba - Deszczowy kamień

Deszczowy kamień

Miałem kiedyś dobra przyjaciółkę
Nie patrz na mnie tak
Przecież wiem, co mówię
Przyjaźń między dziewczyną i chłopakiem
Raz na milion lat zdarzają się takie
Ona była jak drzewo, a ja byłem jak skała
Pokonujący burze życia i zawirowania
Gdy się łamała ja byłem oparciem
Uczyła mnie uginać się, broniłem się uparcie
Zrozumienie, chociaż inny punkt widzenia
Bywała smutna, mnie chłód nie zmieniał
Jej łzy często spadały na mnie
Pośród kamieni znikały niestarte
Przyszedł dzień, gdy popłynąłem z wielką wodą
Stałem się inną osobą
Nowe kobiety każdej nocy
I zapomniałem o niej z głupoty
A ona stała tam samotna na wietrze
Dawała radę, ona sama i jej przestrzeń
Przez ten czas nie było od niej ani słowa
Zapomniała o mnie, znajoma

Jeśli kiedyś zobaczysz tam samotny kamień
Kroplami deszczu świat rozmywa jego pamięć
A jeśli powiem Ci, że może być inaczej
Czy uwierzysz wtedy w to, że kamień czasem płacze

Obudziłem się, było pusto wokół
Nowi przyjaciele rozsypiali się jak popiół
Zobaczyłem wtedy, ile było warte stawianie życia na zakrytą kartę
Zebrałem się, by poskładać stare sprawy
Jechać tam, gdzie przyjaźń, której nie da się podważyć
Do dziewczyny, za którą dzisiaj tęsknię
Teraz czuję, że to było coś więcej
Mijałem świat, jakbym przenosił się w czasie
Zapomniane miasta, domy i twarze
Kiedy już dotarłem, jej nie było tam
Gdzie jej szukać, kto odpowiedź zna
Pytałem ludzi o szczegóły odtwarzane z trudem
Ktoś wskazał drogę tam ku górze
Mały szpital, tam mam o nią pytać?
Czy w starych murach odpowiedź jest ukryta?
Odnalazłem ją, leżała opuszczona
Spojrzała na mnie załamana i osamotniona
Przez ta lata czekała na mnie stale
Przyszła choroba, co odebrała wiarę
Zrozumiałem, że byłem jej miłością
A zostawiłem sam na sam z samotnością
Pokonywała burze, aż w końcu złamana
Resztkami sił doczekała pożegnania

Jeśli kiedyś zobaczysz tam samotny kamień
Kroplami deszczu świat rozmywa jego pamięć
A jeśli powiem Ci, że może być inaczej
Czy uwierzysz wtedy w to, że kamień czasem płacze
Jeśli kiedyś zobaczysz tam samotny kamień
Kroplami deszczu świat rozmywa jego pamięć
A jeśli powiem Ci, że może być inaczej
Czy uwierzysz wtedy w to, że kamień czasem płacze

Дождливый камень

У меня когда-то была хорошая подруга
Не смотри на меня так
Ведь я знаю, о чем говорю
Дружба между девушкой и парнем
Раз в миллион лет случается такая
Она была как дерево, а я был как скала
Преодолевающие бури жизни и водовороты
Когда она ломалась, я был опорой
Она учила меня прогибаться, я упрямо сопротивлялся
Понимание, хоть и разные точки зрения
Она бывала грустной, меня холод не менял
Ее слезы часто падали на меня
Среди камней исчезали, не стираясь
Настал день, когда я уплыл с большой водой
Стал другим человеком
Новые женщины каждую ночь
И я забыл о ней по глупости
А она стояла там одиноко на ветру
Справлялась, она одна и ее пространство
За это время от нее не было ни слова
Забыла обо мне, знакомая

Если ты когда-нибудь увидишь там одинокий камень
Каплями дождя мир размывает его память
А если я скажу тебе, что может быть иначе
Поверишь ли ты тогда, что камень иногда плачет

Я проснулся, вокруг было пусто
Новые друзья рассыпались как пепел
Я увидел тогда, чего стоило ставить жизнь на закрытую карту
Я собрался, чтобы разобраться со старыми делами
Ехать туда, где дружба, которую не поколебать
К девушке, по которой я сегодня скучаю
Теперь я чувствую, что это было что-то большее
Я проезжал мир, словно перемещался во времени
Забытые города, дома и лица
Когда я добрался, ее там не было
Где ее искать, кто знает ответ
Я расспрашивал людей о деталях, воспроизводимых с трудом
Кто-то указал дорогу туда, наверх
Маленькая больница, там мне о ней спрашивать?
В старых стенах ответ скрыт?
Я нашел ее, она лежала, покинутая всеми
Посмотрела на меня сломленная и одинокая
Все эти годы ждала меня постоянно
Пришла болезнь, что отняла веру
Я понял, что был ее любовью
А оставил один на один с одиночеством
Преодолевала бури, пока наконец не сломалась
Остатками сил дождалась прощания

Если ты когда-нибудь увидишь там одинокий камень
Каплями дождя мир размывает его память
А если я скажу тебе, что может быть иначе
Поверишь ли ты тогда, что камень иногда плачет
Если ты когда-нибудь увидишь там одинокий камень
Каплями дождя мир размывает его память
А если я скажу тебе, что может быть иначе
Поверишь ли ты тогда, что камень иногда плачет