Młode wilki 7 - Verba translation in German

Młode wilki 7

Spotkajmy się, znów, po drugiej stronie
Nie mogę znieść myśli, że to już koniec

Siedziała na podłodze, oglądając fotografie
W mieszkaniu, w którym kiedyś
Mieszkała z chłopakiem
Wracały emocje i wspomnienia
Przychodziło niebo i odpływała ziemia
Pytała "Co mam zrobić, co pomoże mi?"
Ja nie mogę dłużej w takiej samotności żyć
Mija tyle dni, wokół puste ściany
Dlaczego musiał odejść ktoś tak kochany

Jego duch stał obok, patrzył na jej łzy
Dotykał policzka, lecz nie czuła nic
Wróciłem do Ciebie, stoję tu, jak dawniej!
Chciałbym Cię przytulić - kocham Ciebie Skarbie!
Śmierć zabrała mnie, lecz moja dusza pozostała
Obiecałem Ci, że nigdy nie zostaniesz sama!
A to uczucie było zawsze silniejsze od śmierci
Nikt nie rozerwie tej więzi!

Spotkajmy się, znów, po drugiej stronie
Nie mogę znieść myśli, że to już koniec

Ona wzięła Jego zdjęcie w dłonie
Całowała je - on stał koło niej
Wolnym gestem odwróciła je
I zaczęła po nim pisać ocierając łzę
Wiem, że to miało być inaczej
Wiem, że niczego nie naprawię płaczem
Tak bardzo pragnę z Tobą być
Kiedy nie ma Ciebie, ja już nie mam nic

Wyciągnęła nagle kilkanaście tabletek
Chciał ją powstrzymać, lecz był tylko echem
Krzyczał, lecz jego krzyk był nierealny
Próbował złapać ją, lecz był, bezradny
Jej delikatne ciało osuwało się na ziemię
Jej oczy gasły, a on tulił ją do siebie
Zrobiła to, by być z ukochanym
By spotkać go w nieznanym

Spotkajmy się, znów, po drugiej stronie
Nie mogę znieść myśli, że to już koniec
Spotkajmy się, znów, po drugiej stronie
Nie mogę znieść myśli, że to już koniec

Junge Wölfe 7

Treffen wir uns wieder, auf der anderen Seite
Ich kann den Gedanken nicht ertragen, dass es schon vorbei ist

Sie saß auf dem Boden und betrachtete Fotografien
In der Wohnung, in der sie einst
Mit ihrem Freund gewohnt hatte
Emotionen und Erinnerungen kehrten zurück
Der Himmel kam näher und die Erde entschwand
Sie fragte: "Was soll ich tun, was wird mir helfen?"
Ich kann nicht länger in solcher Einsamkeit leben
So viele Tage vergehen, ringsum leere Wände
Warum musste jemand so Geliebter gehen?

Sein Geist stand daneben, blickte auf ihre Tränen
Berührte ihre Wange, doch sie spürte nichts
Ich bin zu dir zurückgekehrt, stehe hier, wie früher!
Ich möchte dich umarmen – ich liebe dich, mein Schatz!
Der Tod hat mich geholt, doch meine Seele ist geblieben
Ich habe dir versprochen, dass du niemals allein sein wirst!
Und dieses Gefühl war immer stärker als der Tod
Niemand wird dieses Band zerreißen!

Treffen wir uns wieder, auf der anderen Seite
Ich kann den Gedanken nicht ertragen, dass es schon vorbei ist

Sie nahm Sein Foto in die Hände
Küsste es – er stand neben ihr
Mit einer langsamen Geste drehte sie es um
Und begann darauf zu schreiben, eine Träne wegwischend
Ich weiß, dass es anders hätte sein sollen
Ich weiß, dass ich mit Weinen nichts wiedergutmachen kann
Ich sehne mich so sehr danach, bei dir zu sein
Wenn du nicht da bist, habe ich nichts mehr

Plötzlich holte sie ein Dutzend Tabletten hervor
Er wollte sie aufhalten, doch er war nur ein Echo
Er schrie, doch sein Schrei war irreal
Versuchte sie zu fassen, doch er war hilflos
Ihr zarter Körper sank zu Boden
Ihre Augen erloschen, und er drückte sie an sich
Sie tat es, um bei ihrem Geliebten zu sein
Um ihn im Unbekannten zu treffen

Treffen wir uns wieder, auf der anderen Seite
Ich kann den Gedanken nicht ertragen, dass es schon vorbei ist
Treffen wir uns wieder, auf der anderen Seite
Ich kann den Gedanken nicht ertragen, dass es schon vorbei ist