Lyrics and translation Verba - Młode Wilki X - MWX

Ooo, Teraz odchodzę, właśnie się żegnamy.
Ooo, bardzo się boje, bo już się nie spotkamy.

Te jesienne liście, które mówią, że coś się skończyło.
Fotografia przemijania w szarym kadrze zatrzymana.
Te jesienne liście, co nie dawno szeleściły.
Tak radośnie, by już nawet nie doczekać zimy.
Teraz umierają, ale tak widocznie ma być.
Przecież wiosna, po tych chłodach musi się pojawić.
Upadamy żeby powstać przez to, jak mówiły młode wilki:
"Czasem przegrana to zwycięstwo."
Motocykl czeka, chodź w tę aurę nikt nie jeździ.
Krople deszczu znaczą część po części.
Samotny wilk pilnuje terytorium.
Jeden błąd i czeka ciebie pandemonium.

A Ty mu wytłumacz, czemu w tej scenerii
Nie ma jego, jego Pana kochanego.
Już zaśniedział grawer jego imienia.
A jego dziewczyna ma z tym motorem złe wspomnienia.
Cierpi, życie wypada jej z rąk.
Momentami myśli o tym, żeby odejść stąd.
Motocykla za to wszystko nienawidzi.
Bo niebo teraz czeka, a piekło teraz szydzi.

Szpitalna sala co pamięta nie jedną śmierć
Ona pochylona, przytula się.
Przy nim skulona chce mu tyle powiedzieć.
Ale śpiączka od dwóch lat zabija nadzieje.
Czeka przez te lata, chodź rodzina naciskała:
"Ułóż sobie życie z kimś, nie poradzisz sobie sama"
Nie słuchała ich, no bo kocha go nad życie.
"Zapalcie iskrę wiary, a nie zapalacie znicze!"

Ooo, Teraz odchodzę, właśnie się żegnamy.
Ooo, bardzo się boje, bo już się nie spotkamy.

Wiatr niesie liście, by upadły za moment.
Uwierz mi, idziemy w tą samą stronę.
Świat cały w deszczu pędził wokół.
Tak wyglądał tamten dzień, Ona patrzyła z boku.

On i Ona na motorach, pusta droga, czasu szkoda
Ta pogoda, nagle woda, poszedł ślizgiem, nie panował,
Szybka pomoc, akcja, reanimacja, wciąż oddycha,
Dzięki sprzętom, które nigdy nie są na wakacjach.

Podpisałeś papier, by być dawcą honorowym.
Że będziesz sam w potrzebie to nie przyszło Ci do głowy.
Lekarze mówią: "Jego serce bić przestaje."
Więc nagle Ona stwierdza, że swe serce mu oddaje.
Podpisała dokumenty, jest już dawcą.
Wsiadła na motor, który był jego oprawcą.
"Zaraz zginę, oddaje Ci część mnie, opiekuj się naszą córką,
Ona teraz potrzebuje Cię!"

Ooo, Teraz odchodzę, właśnie się żegnamy.
Ooo, bardzo się boje, bo już się nie spotkamy.
Ooo, Teraz odchodzę, właśnie się żegnamy.
Ooo, bardzo się boje, bo już się nie spotkamy.

Na peryferiach miasta jest mały cmentarz.
Tu spoczywa ktoś, kogo należy pamiętać.
Gdy usłyszysz tu, motoru silnik.
Wiedz, że odwiedzają ją młode wilki.
Kim jest dziewczyna o której jest ta historia?
Tu mała dziewczynka w górę spogląda.
To twoja mama, która jak nikt wcześniej
Z miłości oddała Mi, własne serce...

О, Теперь я ухожу, мы просто прощаемся.
Я очень боюсь, потому что мы больше не увидимся.

Эти осенние листья, которые говорят, что что-то закончилось.
Фотография мимолетности в сером кадре остановлена.
Эти осенние листья, которые не так давно шелестели.
Так радостно, что даже не дождешься зимы.
Теперь они умирают, но так должно быть.
Ведь весна, после этих холодов должна наступить.
Мы падаем, чтобы восстать из-за этого, как говорили молодые волки:
"Иногда проигрыш-это победа."
Мотоцикл ждет, в эту ауру никто не ездит.
Капли дождя означают часть за частью.
Одинокий волк охраняет территорию.
Одна ошибка, и вас ждет столпотворение.

А ты объясни ему, почему в этой обстановке
Нет его, его господина.
Уже засыпал гравер его имени.
И у его подруги плохие воспоминания об этом мотоцикле.
Она страдает, жизнь выпадает из ее рук.
Иногда он думает о том, чтобы уйти отсюда.
Он ненавидит все это.
Потому что небо теперь ждет, а Ад теперь издевается.

Больничная палата что помнит не одну смерть
Она наклонилась, обняла.
Рядом с ним, скорчившись, она хочет ему так много сказать.
Но кома уже два года убивает надежду.
Ждет тех лет, давай семья давила:
"Сделай свою жизнь с кем-то, ты не справишься сама"
Она не слушала их, потому что любит его больше жизни.
"Зажигайте искру веры, а не зажигайте свечи!"

О, Теперь я ухожу, мы просто прощаемся.
Я очень боюсь, потому что мы больше не увидимся.

Ветер несет листья, чтобы они падали через минуту.
Поверь мне, мы идем в том же направлении.
Весь мир под дождем мчался вокруг.
Так выглядел тот день, она смотрела со стороны.

Он и она на мотоциклах, пустая дорога, времени жалко
Эта погода, вдруг вода, пошла скользкой, не царила,
Быстрая помощь, действие, реанимация, все еще дышит,
Благодаря оборудованию, которое никогда не находится в отпуске.

Вы подписали бумагу, чтобы быть почетным донором.
Что ты будешь один в беде, тебе и в голову не приходило.
Врачи говорят: "его сердце биться перестает."
И вдруг она заявляет, что свое сердце отдает ему.
Она подписала документы, она уже донор.
Она села на мотоцикл, который был его мучителем.
"Я собираюсь умереть, я отдаю тебе часть меня, позаботься о нашей дочери,
Ты нужен ей сейчас!"

О, Теперь я ухожу, мы просто прощаемся.
Я очень боюсь, потому что мы больше не увидимся.
О, Теперь я ухожу, мы просто прощаемся.
Я очень боюсь, потому что мы больше не увидимся.

На окраине города есть небольшое кладбище.
Здесь покоится тот, кого следует помнить.
Когда вы услышите здесь, моторный двигатель.
Знайте, что ее посещают молодые волки.
Кто эта девушка, о которой идет эта история?
Тут маленькая девочка смотрит вверх.
Это твоя мама, которая, как никто раньше
Ради любви она отдала мне свое сердце...