Lyrics and translation Vesa-Matti Loiri - Kaksi Ystävää

Kaksi Ystävää

Kaksi on kulkijan ystävää: on vihreä metsä ja maa.
Maaemo hellästi viihdyttää sen suojassa taivaltavaa.
Metsästä vuoteen saa köyhäkin, se sammalen pehmeä on.
Ja havina haavan on kulkurin yön peitteenä korvaamaton.

Pettää ne eivät voi sua milloinkaan,
Luonto ei hyljeksi kulkijaa maan.
Ihminen pettää vaan.

Kaksi on kulkijan kultaista: on aurinko kirkas ja kuu.
Aurinko kulkurin oppaana niin korkeella kaareutuu.
Kuunvalo rikkaaksi köyhän saa, ja kultaista taikaa se ties.
Ei herjaten voisi se huudahtaa: pois, pois sinä kulkijamies!

Pettää ne eivät voi sua milloinkaan,
Luonto ei hyljeksi kulkijaa maan.
Ihminen pettää vaan.

Kaksi on kulkijan armasta: on tuuli ja tähtien tie.
Vilpitön tuulen on suudelma, se myötään ei juoruja vie.
Tähtien tuikkeessa taivaalla taas äitini katseen mä nään.
Se kulkijan tiellä on lohtuna, se lämmittää hyytävän sään.

Pettää ne eivät voi sua milloinkaan,
Luonto ei hyljeksi kulkijaa maan.
Ihminen pettää vaan.

Два друга

У путника два друга: зелёный лес да земля.
Мать-Земля нежно утешает того, кто странствует под её защитой.
Лес даст ночлег даже бедняку, ведь мох такой мягкий.
А шелест листвы для странника станет незаменимым одеялом в ночи.

Они никогда тебя не предадут,
Природа не бросит путника на земле.
Только человек предаёт.

Две драгоценности у путника: яркое солнце да луна.
Солнце путнику проводник, так высоко оно парит.
Лунный свет и бедняка озолотит, ведь ему известна магия золота.
Не станет он с упрёком кричать: "Прочь, прочь, путник!"

Они никогда тебя не предадут,
Природа не бросит путника на земле.
Только человек предаёт.

Две любви у путника: ветер да звёздная дорога.
Искренен поцелуй ветра, он не украдёт ни крошки тепла.
А в мерцании звёзд на небе я вижу взгляд своей матери.
Он утешает в пути, согревает в стужу.

Они никогда тебя не предадут,
Природа не бросит путника на земле.
Только человек предаёт.