Lyrics and translation Vesa-Matti Loiri - Se kuitenkin liikkuu!

Se kuitenkin liikkuu!

En enää pelkää, yö on haihtunut
Ei muan enää hullun houreet vaivaa
On murhe mulla työksi vaihtunut
Nään kukat, kummut sekä sinitaivaan
Kuin ennen kuultavina, kirkkaina
Ja veren aallot tyrskyy valtavina
Mä tunnen voimaa vaikka vuoret siirtää
Taas aatos kantaa pilvitöitä piirtää
Ja käsi sydämellä maailmalle
Ma lausun voitetulle voittajalle
Se kuitenkin liikkuu

Kun vieno joutuu keskeen karkean
Niin useasti karkeampi voittaa
Ken kuulee ärjyessä ulapan
Jos lapsi lammen heljän ääntä soittaa
Ja lapsi vaikee, min' en vaiennut
Näin monta sortuvan, en sortunut
Mä opin sotalaulut lainehilta
Ja tarmon julman taivaan jumalilta
Voin käyttää kalpaani kuin kanneltain
Löin monta iskua ja itse sain
Se kuitenkin liikkuu!

Se liikkuu sentään, sydän ylväs tuo
Min luulin murtuneen jo hautaan mustaan
Se päältään rautapantsarinsa luo
Se itkee, nauraa, hehkuu innostustaan
Taas tohdin toivoa, taas tohdin luottaa
Taas eespäin nähdä, uutta aikaa uottaa
Nään tuhat silmissäni tulikerää
Maailmat syntyy, sydänhaaveet herää
Ja vaikka pettäis kaikkein muiden usko
Maa pimeneisi, haihtuis huomenrusko
Se kuitenkin liikkuu

Te tuokaa tänne Lapin tunturi
Ja sydän tää sen alle haudatkaatte
Se senkin alla vielä liikkuvi
Maanjäristykset tuntea te saatte
Se polkekaa, se pistää kantapäähän
Se jäätäkää, niin kukat kasvaa jäähän
Se pankaa pihteihin, se katkoo pihdit
Se vangitkaa, niin vaikee vankinihdit
Ja voittolauluin kivikaaret kaikaa
Kuin irti, ihannoiden uutta aikaa
Se kuitenkin liikkuu

Ma tiedän, kyllä tulee kuolema
Ja elonlangan armaan poikki leikkaa
Voi olla kylmä, valju huomenna
Se mies, mi tänään vereväisnä veikkaa
Maan alla maata, päällä multaa syli
Mut yli haudan, kuolemankin yli
Käy vapaus, jolle sykki sydänkulta
Se elää, henkii, vaikka painaa multa
Se palaa liekin lailla syksyöissä
Tyrannit pelkää, mutta kansain töissä
Se kuitenkin liikkuu

И всё-таки она вертится!

Я больше не боюсь, ночь растворилась,
Земли безумный бред меня не мучит.
Печаль моя в работу обратилась,
Я вижу небо, травы, и цветы, как прежде,
Как прежде - звонкими, как прежде чистыми,
И волны крови бьют во мне кипучими,
Я чувствую такую силу в теле,
Что мог бы горы сдвинуть в самом деле.
И с сердцем полным нежности великой
Я обращаюсь к побеждённой, милой:
И всё-таки она вертится!

Когда средь грубости окажется нежность,
То грубость побеждает, к сожаленью.
Кто слышит, как бушуют океаны,
Когда дитя бросает в воду камень?
Дитя упрямо, но и я не сдамся.
Я видел много раз, как падают, но сам не падал.
Я научился песням у штормов,
Упорству - у небесных божеств,
И обращаться с болью, как с мечом,
Я много наносил ударов, и сам их получал.
И всё-таки она вертится!

Она вертится, сердце, полное отваги,
Которое, я думал, уж погребено во мраке.
Оно с себя срывает латы строгие,
Оно смеётся, плачет, вновь горит!
Я снова смею верить и любить,
Смотреть вперед, грядущее ловить.
Я вижу тысячи огней в твоих глазах,
Миры рождаются, мечты оживают,
И даже если вера изменит всем,
Мир погрузится в тьму, не будет завтрашнего дня,
И всё-таки она вертится!

Вы принесите скалы тундры заполярной,
И под скалой мое сердечко похороните.
Оно и там, под тяжестью огромной,
Дрожание земли вам возвестит,
Что растоптать его - напрасный труд,
Оно пробьется даже сквозь гранит и лед.
Вы можете взять его в тиски, но тщетно,
Сломать оковы - вот его завет,
И песнь победы каменные своды,
Как прежде, огласит, встречая новый день:
И всё-таки она вертится!

Я знаю, смерть придет, и никуда не деться,
И перережет нить моей любви,
И может быть холодным, серым будет утро,
Для человека, что сегодня полон сил,
Земля внизу, земля и сверху, как могила,
Но и сквозь смерть, сквозь толщу серых плит
Пробьется ввысь любовь, что для меня светила,
Она жива, она всё так же дышит и горит.
Она как пламя разгорится в осень,
Тиранов страшит, но для людей - отрада,
И всё-таки она вертится!