Lyrics and translation Viikate - Hopeisen Kuun Sirppi

Hopeisen Kuun Sirppi

Talvi päättyy pihalle, jota kaukaa katselen
Hanget henkeään haukkovat ranteita viiltäen
Pulssi haavan puroksi, puro syliin sulan maan
Loppuun asti miettikö tätä meistä kumpikaan
Hopeisen kuun
Sirppi pääni päällä kaareutuu
Naurukuntaa pihasta, jota tuomi varjostaa
Ilot kuuluvat elämään, suru susia saalistaa
Minun laumani täysi on, tuuhea peloton
Vielä kerran soisin meitä - rauha varjelkoon
Hopeisen kuun
Sirppi pääni päällä kaareutuu
Kunnes putoaa
Ja viimein sirppi kuulas
Kaulaani kietoutuu
Hopeisen kuun
Hopeisen kuun
Tuuli yltyy pihassa, jonne enää pääse en
Kirje kolkutti oveen ja kertoi etäisyyden
Aivan kuin päätänsä tuomi pudisti oksiaan
Vaikka hyvin tietää minut joutuu vielä kantamaan
Hopeisen kuun
Sirppi pääni päällä kaareutuu
Kunnes putoaa
Ja viimein sirppi kuulas
Kaulaani kietoutuu
Hopeisen kuun

Серп Серебряной Луны

Зима кончается во дворе, на который я смотрю издалека,
Снега испускают дух, режа запястья,
Пульс – ручьём из раны, ручей – в объятия талой земли.
До конца ли обдумали это мы оба?
Серебряной луны
Серп надо мной изгибается.
Смех из двора, который черёмуха затеняет,
Радости присущи жизни, горе охотится на волков.
Моя стая полна, густая, бесстрашная.
Ещё раз я хотел бы нас – мир храни.
Серебряной луны
Серп надо мной изгибается.
Пока не упадёт,
И наконец серп, сверкающий,
Обвивается вокруг моей шеи.
Серебряной луны
Серебряной луны
Ветер крепчает во дворе, куда я больше не попаду,
Письмо постучало в дверь и рассказало о расстоянии.
Словно черёмуха покачала своими ветвями,
Хотя хорошо знает, что мне еще предстоит нести.
Серебряной луны
Серп надо мной изгибается.
Пока не упадёт,
И наконец серп, сверкающий,
Обвивается вокруг моей шеи.
Серебряной луны