Lyrics and translation Willy Alberti - De Buurt

De Buurt

De buurt waar ik als jongen speelde
Waar ik in de kleine straatjes vocht
Waar ik lief en leed in armoe deelde
En voor een cent een duimdrop kocht
De zondagsschool was voor de zondag
En 's maandags opgewarmde kliek
Een wijk die in het hart der stad lag
Vlak achter een azijnfabriek

Refr.:
Die buurt ben ik gaan zoeken
Die buurt bestaat niet meer
Alleen nog maar in boeken
En foto's van weleer
Die buurt is verdwenen
Die buurt heeft afgedaan
De buurt waar mijn ouderlijk huis heeft gestaan
Het is mijn buurt niet meer
Het is voorbij
Alleen een brok sentiment
Is die buurt voor mij

Mijn buurt zo mag ik het wel noemen
Met tantes omes bij de vleet
Ik kan mezelf erover roemen
Dat ik nog alle namen weet
Waar zijn die mensen toch gebleven
Ze konden niet uit elkaar
Die buurt dat was een hele leven
Soms wil je het vergeten maar

Refr.

Veroordeeld zonder kans op gratie
Niet passend in de maatschappij
Wat weet de nieuwe generatie
Nog over deze buurt van mij
Ik kan er dagen over praten
Het wordt een eindeloos verhaal
We zullen het er maar bij laten
Want wie verstaat nog onze taal

Die buurt ben ik gaan zoeken
Die buurt bestaat niet meer
Alleen nog maar in boeken
En foto's van weleer
Die buurt is verdwenen
Die buurt heeft afgedaan
De buurt waar mijn ouderlijk huis heeft gestaan
Het is mijn buurt niet meer
Het is voorbij
Alleen een brok sentiment
Een droom is die buurt van mij

Мой район

Район, где я, мальчишкой, играл,
Где в узких улочках дрался,
Где радость и горе в бедности делил,
И за копейку лакрицу покупал.
Воскресная школа — по воскресеньям,
А в понедельник — вчерашний обед.
Район в самом сердце города,
Рядом с уксусным заводом.

Припев:
Я искал тот район,
Того района больше нет.
Только в книгах
И на старых фото.
Тот район исчез,
Того района больше не существует.
Район, где стоял мой родительский дом,
Это больше не мой район.
Все прошло,
Остался лишь комок воспоминаний,
Вот что для меня этот район.

Мой район, так я могу его назвать,
С тетями, дядями без счета.
Я могу собой гордиться,
Что помню все их имена.
Куда же все эти люди делись?
Они были неразлучны.
Тот район — это была целая жизнь,
Иногда хочется забыть, но...

Припев.

Осужден без права на помилование,
Не вписывается в общество.
Что знает новое поколение
Об этом моем районе?
Я могу днями о нем говорить,
Это будет бесконечная история.
Оставим все как есть,
Ведь кто сейчас понимает наш язык?

Я искал тот район,
Того района больше нет.
Только в книгах
И на старых фото.
Тот район исчез,
Того района больше не существует.
Район, где стоял мой родительский дом,
Это больше не мой район.
Все прошло,
Остался лишь комок воспоминаний,
Мечта — вот что для меня этот район.