Lyrics and translation Willy Alberti - M'n Eerste

Toen ik een jongen was van amper achttien jaar
Was ik natuurlijk altijd voor een pretje klaar
En spreekt vanzelf, ik ging
Ook naar de zangvereniging
Want daar was je heel gezellig bij elkaar
En ik zong daar met het meeste vuur tenor
Of laat ik liever zeggen, daarvoor ging het door
Maar de hoofdzaak was dat niet
Want zelfs onder het schoonste lied
Keek ik altijd naar een meisje uit het koor
En ik kwam toen in haar gunst
Als een broeder in de kunst
Maar toen mijn stem het niet meer dee
Kreeg ik heel gauw mijn congé

Toch denk ik altijd nog met liefde aan m'n eerste
M'n eerste meisje van de zangvereniging
M'n allerliefste klein sopraantje
Waarmee ik wandelde in 't laantje
Maar die niet meer aan me denkt
Nu ik niet meer zing

Toen m'n stem versleten was en ik niet meer zong
En een andere zanger me uit haar gunst verdrong
Moest ik aan mijn smart gewennen
Leerde andere meisjes kennen
Naar wiens gunst ik met vernieuwde woede dong
Maar hoe mooi, hoe lief ze soms ook zijn geweest
Een herinnering zweefde altijd voor m'n geest
En ik hoorde in m'n oor
Het sopraantje uit 't koor
Dat m'n eerste grote liefde is geweest
Als ik een avontuurtje had
En een meisje hield omvat
Als ik blikte in haar oog
En mijn ziel ten hemel vloog

Toch dacht ik toch nog telkens even aan m'n eerste
M'n eerste meisje van de zangvereniging
M'n allerliefste klein sopraantje
Waar ik mee wandelde in 't laantje
Maar die niet meer aan me denkt
Nu ik niet meer zing

Als ik straks nu toch nog met een ander trouw
En dan deftig ondertrouwreceptie hou
Met zwarte jas en lang en kort
Ooms en tantes, witte port
Zie ik toch met lichte weemoed naar m'n vrouw
Als ik in de kerk dan voor het altaar sta
En gearmd de lange loper over ga
En de mensen kijken uit
Naar de bruidegom en de bruid
En de vrienden en vriendinnen zien ons na
En ze zingen ongezien
Bruidkoor uit de Lohengrin
En ik sta daar en ik hoor
De sopranen van het koor

Dan denk ik toch nog wel eens even aan m'n eerste
M'n eerste meisje van de zangvereniging
M'n allerliefste klein sopraantje
Waarmee ik wandelde in 't maantje
Maar die niet meer aan me denkt
Nu ik niet meer zing

Когда я был мальчиком, которому едва исполнилось восемнадцать лет
Конечно, я всегда был готов повеселиться
И излишне говорить, что я пошел
Также в Ассоциацию пения
Потому что вам там было очень уютно вместе
И я пел тенором с наибольшим пылом там
Или мне следует сказать, что это продолжалось и до этого
Но главным было не
Потому что даже под самую чистую песню
Я всегда смотрел на девочку из хора
И тогда я попал в ее расположение
Как брат по искусству
Но когда мой голос умолк, Ди
Я очень скоро получил свой конге

Я всегда думаю о своей первой любви.
Моя первая девушка из Певческого клуба
Мое любимое маленькое сопрано
С которым я шел по переулку
Но кто больше не думает обо мне
Теперь, когда я больше не пою

Когда мой голос устал и я перестал петь
И другая певица лишила меня своей благосклонности
Должен ли я был привыкать к своему умному
Познакомился с другими девушками
На чью благосклонность я обращаюсь с новым гневом
Но какими прекрасными, какими милыми они иногда были
Воспоминание всегда всплывало у меня в голове
И я услышал в своем ухе
Сопрано из хора
Что моя первая большая любовь была
Если бы у меня было приключение
И девушка, которую любили, включает в себя
Когда я посмотрел ей в глаза
И моя душа улетела на небеса

Я всегда думал о своем первом
Моя первая девушка из Певческого общества
Мое любимое маленькое сопрано
С которым я шел по переулку
Но кто больше не думает обо мне
Теперь, когда я больше не пою

Если я выйду замуж за кого-то другого прямо сейчас
А затем ловко провести прием смешанных браков
С черной курткой, длинной и короткой
Дяди и тети, белый портвейн
Я все еще смотрю на свою жену с легкой меланхолией
Когда я стою перед алтарем в церкви
И вооружил длинного бегуна над га
И люди наблюдают
За жениха и невесту
И друзья и подружки видят нас после
И они поют невидимые
Свадебный хор из "Лоэнгрина"
И я стою там и слышу
Сопрано из хора

Тогда я думаю о своем первом
Моя первая девушка из Певческого общества
Мое любимое маленькое сопрано
С которым я гулял под луной
Но кто больше не думает обо мне
Теперь, когда я больше не пою