Lyrics and translation Ypogia Revmata - Tou Kolia - N. Kavvadias

Tou Kolia - N. Kavvadias

Εσένανε στο κάσαρο σε φύσαγε ο Βαρδάρης
Μα εμείς ανάσες παίρναμε μονάχα απ′ τον Νοτιά
Στη λίμνη του Αχέροντα κλαίει ζαβός βαρκάρης
Ένα κορμί που του 'φεραν ετών δεκαεννιά.

Ποια μούσα σε ξεπέταξε γυμνό στο Ουσουρίσκι
Τ′ αδέρφια σου πώς ρίζωσαν μες στο Βλαδιβοστόκ
Ο πλούτος όσα έχασε η φτώχεια δεν τα βρίσκει
Και πέτρινες κρατούν καρδιές τα τσιμεντένια μπλοκ.

Όταν μανίσει ο καιρός πνίγει το Αργοστόλι
Κι άμα σε πάρει ο γαρμπής θα βγεις στον Πειραιά
Άλλος στα Βούρλα, στην Κοπή, εκεί αντρέψαν όλοι
Τσίκες χασίς και μπαγλαμάς στης Τρούμπας τα στενά.

Η πένα σε τραβά απ' τη μια κι η θάλασσα απ' την άλλη
Και μέσα στον ασύρματο ακούγεται τραγούδι
Για σμιλεμένους πειρατές και για γυναίκας χνούδι
Στοιχειά, θεριά και ξωτικά σου πήραν το κεφάλι.

Σαν έγραψες αναφορά κυκλών και καταιγίδα
Και χίμηξε ο Ινδικός σαν λάμια να σ′ αρπάξει
Τι ήθελες και νοστάλγησες να φτάσεις στην πατρίδα
Που καρτερούσε σιωπηλή φαρμάκι να σου στάξει.

Απόψε πάλι που έπεσε νύχτα πηχτή κι αθώα
Όμοια με τη χορεύτρια εκείνη στην Ταγγέρη
Κι έχω στο νου μου τέρατα, νύμφες, στοιχειά και ζώα
Κάψε μια πίπα σκαλιστή και πιάσε με απ′ το χέρι.

Στη βάρδια σου τα μαραμπού ρουφήξανε το πούσι
Κι απέναντί σου ολόφεξε μια άγνωστη στεριά
Και το σπαθί του λόγου σου ξεχύθηκε λεφούσι
Και έκανε τα μάτια μας μια θάλασσα βαθιά.

Στη βάρδια σου τα μαραμπού ρουφήξανε το πούσι
Κι απέναντί σου ολόφεξε μια άγνωστη στεριά
Και το σπαθί του λόγου σου ξεχύθηκε λεφούσι
Και έκανε τα μάτια μας μια θάλασσα βαθιά.

Mια θάλασσα βαθιά.
Μια θάλασσα βαθιά.
Μια θάλασσα βαθιά.

Коле - Н. Кавадиас

Тебя в Кесарии продувал Вардарис,
А мы дышали только южным ветром.
На озере Ахерон плачет безутешный лодочник,
О теле девятнадцати лет, что ему принесли.

Какая муза тебя забросила нагим в Уссурийск,
Как твои братья пустили корни во Владивостоке.
Богатство не находит того, что потеряла бедность,
И каменные сердца хранят бетонные блоки.

Когда погода свирепствует, топит Аргостоли,
А если тебя подхватит гарби, окажешься в Пирее.
Другие в Вурлах, в Копи, там все стыдились,
Девушки, гашиш и бузуки в переулках Трумбы.

Перо тянет тебя с одной стороны, а море с другой,
И в радио слышится песня
О резных пиратах и женской неге,
Призраки, чудовища и феи захватили твою голову.

Как написал ты рапорт о циклонах и буре,
И Индийский океан, как ламия, бросился тебя схватить.
Зачем ты затосковал по родине,
Которая молча ждала, чтобы капнуть тебе яд.

Сегодня ночью опять пала тьма густая и невинная,
Подобная той танцовщице в Танжере,
И в голове моей чудовища, нимфы, призраки и звери,
Раскури резную трубку и возьми меня за руку.

На твоей вахте марабу вдыхали дым,
И напротив тебя засияла неведомая земля,
И меч твоего слова хлынул потоком,
И сделал наши глаза глубоким морем.

На твоей вахте марабу вдыхали дым,
И напротив тебя засияла неведомая земля,
И меч твоего слова хлынул потоком,
И сделал наши глаза глубоким морем.

Глубоким морем.
Глубоким морем.
Глубоким морем.