Lyrics and translation Yö - Hän katoaa

Hän katoaa

Oli päivät niin kuin lentohiekkaa joka pikkuhiljaa vähän kerrallaan minut syövereihin sai ja sitä pelkään totta kai kun ei tanssia voi pakkopaidassaan.
Niin palaan viattomuuden aikaan, jolloin rakkaus onnesta itkemään.
Jo aikaa sitten huomasin olen täällä ennenkin minä ollut mutta oppinut en mitään.
Kuulen sunnuntaiaamuisin kaukaa junan äänen.
En viimeistä vaunua voi tavoittaa.
Niin kauas pois vieden kaiken tuon menneen ja huomaan kun hän katoaa.
Vielä joskus kaipaan häntä paljonkin, mutta tiedän mitä tuo hän tullessaan.
Hetken huuman ihanan, vaan myös kasvot kuoleman.
Pelkään etten nouse enää milloinkaan.
Taas palaan viattomuuden aikaan.
Muistan illat, jolloin vielä rukoilin.
Tänään pettää itseään, ehkä pääsee synneistään.
Silti ristillä voi kuolla kuitenkin.
Kuulen sunnuntaiaamuisin kaukaa junan äänen.
En viimeistä vaunua voi tavoittaa.
Niin kauas pois vieden kaiken tuon menneen ja huomaan kun hän katoaa.
Instrumental Oli päivät niin kuin lentohiekkaa.
Enää öistä, niitä erottanut en.
Vaan mistä silloin voimaa saan, jos hän saapuu uudestaan?
Sillä hauras taitaa olla ihminen.
Kuulen sunnuntaiaamuisin kaukaa junan äänen.
En viimeistä vaunua voi tavoittaa.
Niin kauas pois vieden kaiken tuon menneen ja huomaan kun hän katoaa.
Instrumental Kauas pois vieden kaiken tuon menneen ja huomaan kun hän katoaa.

Она исчезает

Дни были как зыбучий песок, который понемногу, постепенно затягивал меня в пучину, и я, конечно, боюсь этого, ведь нельзя танцевать в смирительной рубашке.
Так что я возвращаюсь во времена невинности, когда любовь плакала от счастья.
Уже давно я понял, что уже бывал здесь раньше, но так ничему и не научился.
Слышу воскресным утром вдалеке звук поезда.
Последнего вагона не нагнать.
Так далеко унося все прошлое, и я замечаю, как она исчезает.
Иногда я все еще сильно по тебе скучаю, но знаю, что ты приносишь с собой.
Мгновение чудесного дурмана, но и лицо смерти.
Боюсь, что уже никогда не поднимусь.
Я снова возвращаюсь во времена невинности.
Я помню вечера, когда еще молился.
Сегодня обманывает себя, может быть, избавится от своих грехов.
И все же на кресте умереть можно.
Слышу воскресным утром вдалеке звук поезда.
Последнего вагона не нагнать.
Так далеко унося все прошлое, и я замечаю, как она исчезает.
Instrumental Дни были как зыбучий песок.
Больше не было ночей, разделявших их.
Но откуда же мне тогда черпать силы, если ты снова появишься?
Ведь хрупок, наверное, человек.
Слышу воскресным утром вдалеке звук поезда.
Последнего вагона не нагнать.
Так далеко унося все прошлое, и я замечаю, как она исчезает.
Instrumental Так далеко унося все прошлое, и я замечаю, как она исчезает.