Lyrics and translation Zbigniew Preisner feat. Beata Rybotycka - Koleda dla nieobecnych

Koleda dla nieobecnych

A nadzieja znów wstąpi w nas
Nieobecnych pojawią sie cienie
Uwierzymy kolejny raz
W jeszcze jedno Boże Narodzenie
I choć przygasł świąteczny gwar
Bo zabrakło znów czyjegoś głosu
Przyjdź tu do nas i z nami trwaj
Wbrew tak zwanej ironii losu

Daj nam wiarę, że to ma sens
Że nie trzeba żałować przyjaciół
Że gdziekolwiek są, dobrze im jest
Bo są z nami choć w innej postaci
I przekonaj, że tak ma być
Że po głosach tych wciąż drży powietrze
Że odeszli po to by żyć
I tym razem będą żyć wiecznie

Przyjdź na świat, by wyrównać rachunki strat
Żeby zająć wśród nas puste miejsce przy stole
Jeszcze raz pozwól cieszyć się dzieckiem w nas
I zapomnieć, że są puste miejsca przy stole

A nadzieja znów wstąpi w nas
Nieobecnych pojawią się cienie
Uwierzymy kolejny raz
W jeszcze jedno Boże Narodzenie
I choć przygasł świąteczny gwar
Bo zabrakło znów czyjegoś głosu
Przyjdź tu do nas i z nami trwaj
Wbrew tak zwanej ironii losu

Przyjdź na świat, by wyrównać rachunki strat
Żeby zająć wśród nas puste miejsce przy stole
Jeszcze raz pozwól cieszyć się dzieckiem w nas
I zapomnieć, że są puste miejsca przy stole

Колядка для отсутствующих

И надежда вновь войдет в нас,
Тени незримых появятся,
Мы поверим в который раз
В еще одно Святое Рождество.
И хоть притих świąteчный шум,
Ведь снова чьего-то голоса не стало,
Приди к нам и будь с нами тут,
Назло так называемой иронии судьбы.

Дай нам веру, что в этом есть смысл,
Что не нужно жалеть друзей,
Что где бы ни были они, им хорошо сейчас,
Ведь они с нами, хоть и в другом обличье.
И убеди, что так и должно быть,
Что от их голосов все еще дрожит воздух,
Что они ушли, чтобы жить,
И на этот раз будут жить вечно.

Приди в мир, чтобы возместить потери,
Чтобы занять среди нас пустующее место за столом,
Еще раз позволь нам радоваться, как дети,
И забыть, что есть пустые места за столом.

И надежда вновь войдет в нас,
Тени незримых появятся,
Мы поверим в который раз
В еще одно Святое Рождество.
И хоть притих świąteчный шум,
Ведь снова чьего-то голоса не стало,
Приди к нам и будь с нами тут,
Назло так называемой иронии судьбы.

Приди в мир, чтобы возместить потери,
Чтобы занять среди нас пустующее место за столом,
Еще раз позволь нам радоваться, как дети,
И забыть, что есть пустые места за столом.