Lyrics and translation Zulfu Livaneli - Doğdukları Yerde Ölenler (Remastered)

Doğdukları Yerde Ölenler (Remastered)

Bozkırda bir kasabadan geçerken
Tozlu yolda iki sıralı kahveler
Öyle sakin, kıpırtısız
Otobüsü süzerler
Doğdukları yerde ölenler

Sıcak öğle sonları, kan uykularda
Serinliği dipsiz kuyuların
Soğutulmuş testilerde sızıntı
Güneş birden devrilir, gider
Ve geceleri titrek fenerler
Hiç şikâyet etmezler
Doğdukları yerde ölenler

Dağ başında bir köyde
Kar altında dal gibi bir kız
Munzur dağı gibi köye yazgılı
Ve en büyük macerası
Çeşme başında gülüşmeler

Dünya onlar için dönmez
Bilmezler yol yorgunluğunu
Sesleri yankı bulur
Hep aynı kayadan, aynı saat diliminden
Düşlerinde Çin-i Maçin'e giderler
Doğdukları yerde ölenler

Those Who Die in the Place Where They Were Born (Remastered)

Passing through a town in the steppe,
Two rows of coffee houses on the dusty road.
So quiet, motionless
They watch the bus.
Those who die in the place where they were born.

Warm noon hours, blood in their sleep,
The coolness of bottomless wells.
Seepage in cooled jugs.
The sun suddenly tips over and is gone,
And at night, trembling lanterns.
They never complain,
Those who die in the place where they were born.

In a mountaintop village,
A girl slender as a branch in the snow.
Destined to the village like Mount Munzur
And her greatest adventure,
Laughter at the fountain.

The world doesn't turn for them,
They don't know road weariness,
Their voices echo,
Always from the same rock, the same time zone.
In their dreams they go to China,
Those who die in the place where they were born.