Lyrics and translation Γρηγόρης Μπιθικώτσης - Όλοι Διψάνε

Όλοι διψάνε χρόνια τώρα. Όλοι πεινάνε.
Τα μάτια τους είναι κόκκινα απ′ την αγρύπνια.
Μια βαθιά χαρακιά σφηνωμένη ανάμεσα στα φρύδια τους
Σαν ένα κυπαρίσσι ανάμεσα σε δυο βουνά το λιόγερμα.
Το χέρι τους είναι κολλημένο στο ντουφέκι,
Το ντουφέκι είναι συνέχεια του χεριού τους,
Το χέρι τους είναι συνέχεια της ψυχής τους.
Κι έχουν στα χείλη τους επάνω το θυμό
Κι έχουνε τον καημό βαθιά βαθιά στα μάτια τους
Σαν ένα αστέρι σε μια γούβα αλάτι.

Все уже много лет испытывают жажду. Все голодны.
Их глаза покраснели после пробуждения.
Между их бровями зияла глубокая рана
Как кипарис между двумя горами лиогерма.
Их рука приклеена к винтовке,
Винтовка является продолжением их руки,
Их рука - продолжение их души.
И у них на губах гнев
И в их глазах глубоко-глубоко читается горе
Как звезда в соляном желобе.