Lyrics and translation Γρηγόρης Μπιθικώτσης - Δραπετσώνα

Δραπετσώνα

Μ' αίμα χτισμένο, κάθε πέτρα και καημός
Κάθε καρφί του πίκρα και λυγμός
Μα όταν γυρίζαμε το βράδυ απ' τη δουλειά
Εγώ και εκείνη όνειρα, φιλιά
Το 'δερνε αγέρας κι η βροχή
Μα ήταν λιμάνι κι αγκαλιά και γλυκιά απαντοχή
Αχ, το σπιτάκι μας, κι αυτό είχε ψυχή.
Πάρ' το στεφάνι μας, πάρ' το γεράνι μας
Στη Δραπετσώνα πια δεν έχουμε ζωή
Κράτα το χέρι μου και πάμε αστέρι μου
Εμείς θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί
Ένα κρεβάτι και μια κούνια στη γωνιά
Στην τρύπια στέγη του άστρα και πουλιά
Κάθε του πόρτα ιδρώτας κι αναστεναγμός
Κάθε παράθυρό του κι ουρανός
Κι όταν ερχόταν η βραδιά
Μες στο στενό σοκάκι ξεφαντώναν τα παιδιά
Αχ, το σπιτάκι μας, κι αυτό είχε καρδιά
Πάρ' το στεφάνι μας, πάρ' το γεράνι μας
Στη Δραπετσώνα πια δεν έχουμε ζωή
Κράτα το χέρι μου και πάμε αστέρι μου
Εμείς θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί

Drapetsona

Bâtie de sang, chaque pierre et chagrin
Chaque clou de l'amertume et de la lamentation
Mais quand nous revenions le soir du travail
Moi et elle, rêves, baisers
Le vent la battait et la pluie
Mais c'était un port et une étreinte et une douce réponse
Ah, notre petite maison, elle aussi avait une âme.
Prends notre guirlande, prends notre géranium
A Drapetsona, plus de vie pour nous
Tiens ma main et allons, mon étoile
Nous vivrons même si nous sommes pauvres
Un lit et un berceau dans le coin
Le toit troué et les étoiles et les oiseaux
Chaque porte sa sueur et ses soupirs
Chaque fenêtre son ciel
Et quand venait la nuit
Dans l'étroite ruelle, les enfants s'amusaient
Ah, notre petite maison, elle aussi avait un cœur
Prends notre guirlande, prends notre géranium
A Drapetsona, plus de vie pour nous
Tiens ma main et allons, mon étoile
Nous vivrons même si nous sommes pauvres