Lyrics and translation Γρηγόρης Μπιθικώτσης - Η Κυρά

Η Κυρά

Τρέξτε φτάστε βρε παιδιά
Να θαυμάστε την κυρά
Που στολίζεται και ράβει
Και την γειτονιά ανάβει.

Κάτω απ' το παράθυρό της
Στέκεται ένας στρατιώτης
Κι απ' την πίσω πόρτα βγαίνει
Ναύτης που 'χει αφήσει γένι.

Κι όταν βγει στο παραθύρι
Πώς φοβάμαι μη με δείρει
Και κλειστώ σε μοναστήρι
Και με φάνε οι καλογήροι.

Τρέξτε φτάστε βρε παιδιά
Να θαυμάστε την κυρά
Που στολίζεται και ράβει
Και την γειτονιά ανάβει.

Κάθε γλάστρα στον καιρό της
Κι η κυρά στον αργαλειό της
Και το δειλινό ο καλός της
Κάνει πάντα το δικό της.

Κάθε γλάστρα στην αυλή της
Κάτι γίνεται στ' αυτί της
Και σαν ξημερώσει πάλι
Θα 'χει τ' άστρο προσκεφάλι.

Τρέξτε φτάστε βρε παιδιά
Να θαυμάστε την κυρά
Που στολίζεται και ράβει
Και την γειτονιά ανάβει.

The Lady

Run, come here, children,
To admire the lady,
Who adorns herself and sews,
And lights up the neighborhood.

Under her window,
Stands a soldier,
And a sailor with a beard
Comes out the back door.

And when she comes to the window,
How I fear she will hit me,
And I will be locked in a monastery,
And the monks will eat me.

Run, come here, children,
To admire the lady,
Who adorns herself and sews,
And lights up the neighborhood.

Each flowerpot in its season,
And the lady at her loom,
And at dusk her lover
Always does as she pleases.

Each flowerpot in her courtyard,
Something is whispered in her ear,
And when dawn breaks again,
She will have the star as her pillow.

Run, come here, children,
To admire the lady,
Who adorns herself and sews,
And lights up the neighborhood.