Lyrics and translation Δόμνα Σαμίου - Η Βγενούλα (Μύκονος)

Μα η Βγενούλα η μικρή, η μικροπαντρεμένη
όπου καυχιόταν κι έλεγε πως Χάρος δεν την παίρνει
Γιατί είν′ τα σπίτια της ψηλά κι άντρας της παλικάρι
Γιατί έχει δώδεκα αδελφούς και δεκαοχτώ κουνιάδοι

Κι ο Χάρος όντως τ' άκουσε, πολύ του κακοφάνη
Άσπρο πουλάκι γίνηκε, μαύρο χελιδονάκι
Και πήγε και τη γκίλωσε μες στο ζερβί βυζάκι
Μάνα το κεφαλάκι μου, μάνα πονεί η καρδιά μου

Στρώσε μάνα την κλίνη μου να πέσω να πεθάνω
Μάνα σαν έρθει ο Κωσταντής μην τον κακοκαρδίσεις
Στρώσε του τάβλα να γευτεί και τάβλα να δειπνήσει
Βάλε του και γλυκό κρασί για να καλοκαρδίσει

Ακόμα ο λόος ήστεκε κι ο Κωσταντής μπροβαίνει
Βλέπει σταυρό στην πόρτα του, παπάδες στην αυλή του
Βλέπει τον πρωτομάστορα να σκάβει το μνημούρι
Να ζήσεις πρωτομάστορα, ποιανού ′ναι το μνημούρι

Δεν έχω στόμα να στο πω, χείλη να στο μιλήσω
Κι ούτ' η καρδιά μου με βαστά να σου το μολογήσω
Είν' τση Βγενούλας τση μικρής, τση μικροπαντρεμένης
Όπου καυχιόταν κι έλεγε πως Χάρος δεν την παίρνει

Но маленькая девочка, маленькая девочка, маленькая девочка.
где она хвасталась и говорила, что Радость ее не берет
Почему у нее высокие дома, а ее мужчина - парень
Ибо у него двенадцать братьев и восемнадцать свояков

И Мрачный Жнец действительно услышал это, очень недоброжелательно
Белая птица превратилась в черную ласточку
И он пошел и уволил ее в зерви титти
Мама, моя маленькая головка, мама, мое сердце болит

Застели мне постель, чтобы упасть и умереть
Мама, как бы Костантис ни пришел, не ругай его
Поставьте ему нарды по вкусу и нарды на ужин
Налей ему немного сладкого вина, чтобы взбодриться

Все еще лоос истек и Константис бробрес
Он видит крест на своей двери, священников у себя во дворе
Он видит, как мастер-строитель копает памятник
Жить мастеру-строителю, чей памятник

У меня нет рта, чтобы сказать тебе, нет губ, чтобы поговорить с тобой
И мое сердце тоже не выдержит, если я скажу тебе об этом
Она маленькая девочка, она немного замужем.
Где она хвасталась и говорила, что Радость ее не берет