Boğazımdan Geçen Şehirler - Şiir! translation in English

Boğazımdan Geçen Şehirler

Onun başı daima şu insanlık kavgasının belasında
Bense dargınım ütopyalarım ve Nazım'la
O bir karıncayı incitmemek telaşında
Bense çigniyorum trene hızla varmak için ne lazımsa

Yeni çag duygularımı kafeslerken emojilerde
Artık gözlerim dolmuyor şu eski melodilerle
Veya bi vedayı izlerken bi kaç peron ilerde
Nasılsa yalnızımdır ben o trende

Neyse ki kalabalık vagonlara hiç biat etmedim
Kendimle mütevazi sofralarda ziyafetlerim
Ardından ihanet gelir şaşalı ziyaretlerin
Çıplakken daha dürüstüz; en güzel kıyafet tenin

Biletinin ücreti ruhundaki bin tantana
Kurtuluş vaat etmiyor bu tekerlekli zindan sana
Yalnızca yolculuk ve akıp giden bir manzara
El salla tanıdıgın tüm insanlara

Şiir!

Yoksun ruhum,nefesim aksar
Neresinden tutabilsem düzelir her şey?
Geçiyor şehirler bogazımdan,nefesimden
Neresinden tutabilsem düzelir her şey?

Bi kış sabahı uyandım kırılan cam sesine
Açılmış sag kaşından damlıyordu kan resime
Boynundaki muskaya uzanmaktı gördügüm son hamlesi ve
Tanrıdan çok inanıyordu annesine

Gülerdi tüm vücudu agrımasaydı
Ve bu kez küfürlerini düne degil de yarına saydı
Adalet geçirirken her dakika hafıza kaybı
Çalınan hayatlar en fazla birer sabıka kaydı

Insan bu yerde ölene dek kukla mı?
Yürümeyi ögrenirken sokaklar elini pek tutmadı
Yirminci dogum gününü tek kutladı
Masada ucuz pasta ve bir mahkumun satılık mektupları

Başarı nedir; kendini bir başkası sanmak mı?
Şu rol modeli babalarımız kaç kadın aldattı?
Marifet hangisidir; şapkadan tavşan çıkarmak mı
Yoksa tavşana şapka çıkarmak mı?

Şiir!

Yoksun ruhum,nefesim aksak
Neresinden tutabilsem düzelir her şey?
Geçiyor şehirler bogazımdan,nefesimden
Neresinden tutabilsem düzelir her şey?

Cities Passing Through My Throat

Her head is always in the midst of this human struggle
And I'm at odds with my utopias and Nazım
She's worried about not hurting an ant
And I'm trampling whatever it takes to get to the train quickly

My new age feelings are caged in emojis
My eyes no longer well up with those old melodies
Or while watching a farewell a few platforms away
I'm alone on that train anyway

Thankfully, I never pledged allegiance to crowded carriages
I have my feasts on modest tables with myself
Then betrayal comes from lavish visits
We are more honest when naked; skin is the most beautiful garment

The price of your ticket is a thousand commotions in your soul
This wheeled dungeon doesn't promise you salvation
Just a journey and a flowing landscape
Wave to all the people you know

Şiir!

You're absent, my soul, my breath falters
Where can I hold on to fix everything?
Cities are passing through my throat, my breath
Where can I hold on to fix everything?

I woke up one winter morning to the sound of breaking glass
Blood was dripping from her open right eyebrow onto the picture
Reaching for the amulet around her neck was the last move I saw, and
She believed in her mother more than God

She would laugh if her whole body didn't ache
And this time she cursed tomorrow, not yesterday
Justice passes with each minute, memory loss
Stolen lives are at most a criminal record

Is a person a puppet in this place until they die?
The streets didn't hold her hand much when she learned to walk
She celebrated her twentieth birthday alone
A cheap cake on the table and a prisoner's letters for sale

What is success; pretending to be someone else?
How many women did our role model fathers cheat on?
Which is the real skill; pulling a rabbit out of a hat
Or pulling a hat off a rabbit?

Şiir!

You're absent, my soul, my breath is faltering
Where can I hold on to fix everything?
Cities are passing through my throat, my breath
Where can I hold on to fix everything?