Lyrics and translation Żywiołak - Skrzeble

Skrzeble

Biegną skrzeble biegną
Przez lasy, przez błonie
Drapieżne żywczyki, upiorne gryzonie
Biegną szumnie, biegną tłumnie
Powikłaną zgrają
A nie żyją one nigdy
Jeno umierają, jeno umierają
Jeno umierają
Umierają skomląc szereg za szeregiem
Śmierć jest dla nich właśnie tym po lasach biegiem,
Śmierć jest dla nich pędem dzikim w nieuchwytne cienie
Biegną po to aby wyśnić martwe swe istnienie
Pędzą skrzeble, pędzą, bo niedługo świta
Złotym blaskiem kuszą
Chwytaj, skrzeble, chwytaj
Boją się jasności
Uwielbiają cienie
Umarłe dziateczki
Pędzą znów do ciebie
Pędzą, skrzeble, pędzą bo niedługo świta
Złotym blaskiem kuszą
Chwytaj skrzeble, chwytaj
Boją się jasności
Uwielbiają cienie
A gdy dojrzą ludzi
Człek za człekiem ginie!
Świat śni im się wciąż daleki
świat śni im się bliski
Śnią się ślepia, śnią się członki
I ich własne pyski
Śni się im, że kąsać mogą jadowicie
Przez to węszą twoje i swe własne życie
Pędzą skrzeble, pędzą
Bo niedługo świta
Złotym blaskiem kuszą
Chwytaj skrzeble, chwytaj
Boją się jasności
Uwielbiają cienie
Umarłe dziateczki
Pędzą znów do ciebie
Pędzą skrzeble, pędzą
Bo niedługo świta
Złotym blaskiem kuszą
Chwytaj skrzeble, chwytaj
Boją się jasności
Uwielbiają cienie
A gdy dojrzą ludzi
Człek za człekiem ginie!
Przed nami skrzeblimi
Uciec nie zdołasz
Gdy cię dopadnie ta zgraja wesoła
Pamiętaj gdy na skrzeble wyruszysz znów
Żywy, pamiętaj
Śmierć snem jest
Bez snów
Śmierć snem jest bez snów!

Скребли

Бегут скребли, бегут,
Через леса, через поля.
Хищные зверьки, призрачные грызуны.
Бегут шумно, бегут толпой,
Запутанной стаей.
А не живут они никогда,
Лишь умирают, лишь умирают,
Лишь умирают.
Умирают, скуля, ряд за рядом.
Смерть для них — это бег по лесам,
Смерть для них — дикий порыв в неуловимые тени.
Бегут, чтобы вымечтать свое мертвое существование.
Мчатся скребли, мчатся, ведь скоро рассвет.
Золотым блеском манят.
Лови, скребли, лови!
Боятся света,
Обожают тени.
Мертвые детки
Мчатся снова к тебе.
Мчатся, скребли, мчатся, ведь скоро рассвет.
Золотым блеском манят.
Лови, скребли, лови!
Боятся света,
Обожают тени.
А когда увидят людей,
Человек за человеком гибнет!
Мир им снится все еще далекий,
Мир им снится близкий.
Снятся глаза, снятся конечности
И их собственные морды.
Снится им, что кусать могут ядовито,
Потому чуют твою и свою собственную жизнь.
Мчатся скребли, мчатся,
Ведь скоро рассвет.
Золотым блеском манят.
Лови, скребли, лови!
Боятся света,
Обожают тени.
Мертвые детки
Мчатся снова к тебе.
Мчатся скребли, мчатся,
Ведь скоро рассвет.
Золотым блеском манят.
Лови, скребли, лови!
Боятся света,
Обожают тени.
А когда увидят людей,
Человек за человеком гибнет!
От нас, скреблей,
Убежать не сможешь.
Когда тебя настигнет эта веселая стая,
Помни, когда на скреблей отправишься вновь,
Живой, помни,
Смерть — это сон
Без снов.
Смерть — это сон без снов!