Lyrics and translation Ədalət Şükürov - Bir Xatirə

Bir Xatirə

Bir xatirə qaldı səndən
Gözümdə yaş, saçımda dən
Gecələr zülmətə döndü
Nə günüm gün o gedəndən
Bir xatirə qaldı səndən
Gözümdə yaş, saçımda dən
Gecələr zülmətə döndü
Nə günüm gün o gedəndən
Axı getdin nə dəyişdi?
Sənə kimlər nə demişdi?
Mən ki dönmədim sözümdən
Bilə bilməm, bu nə işdir
Mən ki dönmədim sözümdən
Bilə bilməm, bu nə işdir
O son rəsm də, qalmış əlimdə
Gələcəksənsə, verim, istəmirəm mən
Nə vaxtsa bir gün, bağışlamaq üçün
Məni axtarma daha, gözləmirəm mən
O son rəsm də, qalmış əlimdə
Gələcəksənsə, verim, istəmirəm mən
Nə vaxtsa bir gün, bağışlamaq üçün
Məni axtarma daha, gözləmirəm mən
Daha bezmiş, daha küskün
Daha məyus, daha üzgün
Nə gələn var, nə gedən var
Nə soran var "necə dözdün?"
Tutaraq özgə əlindən
Qarşıma çıxırsan hərdən
Sənə rast gəlməmək üçün
Gedirəm mən bu şəhərdən
Sənə rast gəlməmək üçün
Gedirəm mən bu şəhərdən

O son rəsm də, qalmış əlimdə
Gələcəksənsə, verim, istəmirəm mən
Nə vaxtsa bir gün, bağışlamaq üçün
Məni axtarma daha, gözləmirəm mən
O son rəsm də, qalmış əlimdə
Gələcəksənsə, verim, istəmirəm mən
Nə vaxtsa bir gün, bağışlamaq üçün
Məni axtarma daha, gözləmirəm mən

O son rəsm də, qalmış əlimdə
Gələcəksənsə, verim, istəmirəm mən
Nə vaxtsa bir gün, bağışlamaq üçün
Məni axtarma daha, gözləmirəm mən
O son rəsm də, qalmış əlimdə
Gələcəksənsə, verim, istəmirəm mən
Nə vaxtsa bir gün, bağışlamaq üçün
Məni axtarma daha, gözləmirəm mən
Bir xatirə qaldı səndən...

Одно воспоминание

Одно воспоминание осталось от тебя,
В глазах моих слезы, в волосах – седина.
Ночи во тьму превратились,
И нет мне радости с тех пор, как ты ушла.
Одно воспоминание осталось от тебя,
В глазах моих слезы, в волосах – седина.
Ночи во тьму превратились,
И нет мне радости с тех пор, как ты ушла.
Ну что, ушла – и что же изменилось?
Кто и что тебе там наговорил?
Я от своих слов не отказался,
Не понимаю, что это за кульбит.
Я от своих слов не отказался,
Не понимаю, что это за кульбит.
Тот последний портрет всё ещё у меня,
Вернёшься – отдам, он мне не нужен.
Может, когда-нибудь, чтобы простить тебя,
Не ищи меня больше, не жду я тебя.
Тот последний портрет всё ещё у меня,
Вернёшься – отдам, он мне не нужен.
Может, когда-нибудь, чтобы простить тебя,
Не ищи меня больше, не жду я тебя.
Устал я, обижен,
Разочарован, огорчён.
Никто не приходит, никто не уходит,
Никто не спросит: "Как ты пережил?"
Держась за чужую руку,
Встречаешься мне иногда.
Чтобы тебя не видеть,
Ухожу из этого города.
Чтобы тебя не видеть,
Ухожу из этого города.

Тот последний портрет всё ещё у меня,
Вернёшься – отдам, он мне не нужен.
Может, когда-нибудь, чтобы простить тебя,
Не ищи меня больше, не жду я тебя.
Тот последний портрет всё ещё у меня,
Вернёшься – отдам, он мне не нужен.
Может, когда-нибудь, чтобы простить тебя,
Не ищи меня больше, не жду я тебя.

Тот последний портрет всё ещё у меня,
Вернёшься – отдам, он мне не нужен.
Может, когда-нибудь, чтобы простить тебя,
Не ищи меня больше, не жду я тебя.
Тот последний портрет всё ещё у меня,
Вернёшься – отдам, он мне не нужен.
Может, когда-нибудь, чтобы простить тебя,
Не ищи меня больше, не жду я тебя.
Одно воспоминание осталось от тебя...