Lyrics and translation Άλκηστις Πρωτοψάλτη - Mia Thea Paradisou

Ο έρωτας, λοιπόν, κατεδαφίζει
Το ετοιμόρροπο που συντηρούμε
Και λίγο πριν μαζί του σωριαστούμε
Με άλλα υλικά μας ξαναχτίζει.

Ευγένεια και βάθος μας χαρίζει,
Σκληρότητα και ύψος που τρομάζει,
Σε άγνωστο τοπίο προβιβάζει
Τον κόσμο και ξανά μας τον δωρίζει.

Τα μουδιασμένα μέλη μας αγγίζει
Δεκαδικά και συμμιγή και μόνα
Και παραβαίνοντας κάθε κανόνα,
Ακέραια τα κάνει και τ'αθροίζει.

Όνειρο ή αρρώστια, θα περάσει
Με μιαν ηχώ βλεμμάτων και μια ζάλη.
Η σιωπή, σαν μύγα σε μπουκάλι,
Την μουσική του κόσμου θα σκεπάσει.

Μετά την ταραχή του και τον σάλο
Αφήνει, εκεί στην άκρη των δακτύλων,
Σαν χνούδι, τη χρυσή σκουριά των ήλων,
Και θέα σε παράθυρο μεγάλο.

Μια θέα παραδείσου, τίποτ' άλλο.

Любовь, таким образом, разрушает
Ветхость, которую мы поддерживаем
И как раз перед тем, как вместе с ним мы упадем
С помощью других материалов он перестраивает нас.

Доброта и глубина дают нам,
Жестокость и высота, которые пугают,
В незнакомом пейзаже
Мир, и снова он дает его нам.

Наши онемевшие члены соприкасаются
Десятичные, смешанные и одинарные
И нарушая все правила,
Он делает их целыми и устанавливает их.

Сон или болезнь, это пройдет
С эхом взглядов и ошеломления.
Тишина, как муха в бутылке.,
Музыка всего мира будет освещать.

После его волнения и шума
Листья, там, на кончиках пальцев,
Как пух, золотая ржавчина гвоздей,
И большой вид из окна.

Вид на рай, и ничего больше.